უყურადღებად არის დარჩენილი ქართული კინო ამ თვალსაზრისით. კინოკრიტიკოსებს კი უნდათ წერა, მაგრამ პრესა და ტელევიზია ძირითადად პოლიტიკითაა გატაცებული. არადა, კულტურა ცხოვრების ის ნაწილია, რომლის გარეშეც პოლიტიკაც და ქვეყანაც უკულტურო ხდება.
მამაჩემი საექსკურსიო ბიუროში გიდად მუშაობდა, ჯერ საქართველო შემოგვატარა, შემდეგ საბჭოთა კავშირის რესპუბლიკებში დავდიოდით, ყოველ ზამთარს ან რიგაში ვიყავით, ან ტალინში, ან მოსკოვში, ან ლენინგრადში.
ამ მასალების არსებობა აუცილებელია თუნდაც იმიტომ, რომ ფარული ჩანაწერების შემკვეთის ვინაობა გახდეს ცნობილი და პასუხისმგებელი პირები დაისაჯონ. განადგურების შემთხვევაში განადგურდება დამნაშავეების დასჯის შანსიც.
იმ დროს გამომცემლობა ''პალიტრაში L'' -ში ვმუშაობდი. რედაქტორი და შემდგენელი ვიყავი სამიჯნურო პოეზიის კრებულისა ''მიყვარხარ'' , იმავდროულად ''ჩვენ სამნი და ანგელოზს'' ვწერდი.
გიორგი ზაზასგან რადიკალურად განსხვავებული ადამიანია და რაც მთავარია, მისგან განსხვავებული ქმარია. ზაზა ძალიან მაღიზიანებს და არც მსიამოვნებს მისი ყურება
თავიდან სიმღერის გამო მომეწონა, მერე „ფეისბუქზე“ მოვძებნე. „საქართველოს ვარსკვლავის“ გვერდზე ერთ-ერთ ფოტოზე მონიშნეს და მივაგენი, თორემ ისე კარგადაა „შეფუთული“ , ვერ ვიპოვიდი