მაშ ასე, რომელია ეკოლოგიურად ყველაზე სუფთა ჭურჭელი?
კერამიკა
თიხა უძველესი მასალაა, რომელსაც კაცობრიობა იყენებს. ძალიან მოსახერხებელია ჰაერღუმელში კერამიკულ ფორმებში ხორცის შეწვა და ნამცხვრის გამოცხობა. განსაკუთრებით გემრიელია თიხის ჭურჭელში მომზადებული კერძები.
პლუსები:
კერამიკული ჭურჭელი სწრაფად ხურდება
მინუსები:
ძალიან სათუთია და ადვილად ტყდება. გარეცხვის შემდეგაც კი დიდხანს ინარჩუნებს მომზადებული კერძის სანელებლების სუნს. ადვილად იწოვს ცხიმს და მის გასაცლელად დიდხანს რეცხვა სჭირდება. თუმცა დიასახლისებმა გამოსავალს მიაგნეს: სხვადასხვა კერძისთვის სხვადასხვა თიხის ჭურჭელს იყენებენ - ხორცეულისთვის ცალკე, თევზეულისთვის ცალკე.
მინა
მინის ჭურჭელი ნებისმიერ ქიმიურ ზემოქმედებას უძლებს. ადვილად ირეცხება სხვადასხვა სარეცხი საშუალებით.
პლუსები:
შუშის ჭურჭელი მიკროტალღურ ღუმელშიც შეგიძლიათ შედგათ და ჩვეულებრივ ღუმელშიც. ის არ შეიწოვს სუნს, ცხიმს, სითხეს.
მინუსები:
რაც უნდა სპეციალური და გამძლე ჭურჭლისგან იყოს გაკეთებული, მაინც სათუთია და ადვილად ტყდება.
სილიკონი
სილიკონისგან ძირითადად ამზადებენ კერძებისთვის განკუთვნილ "ნიჩბებს" და ნამცხვრების გამოსაცხობ ფორმებს.
პლუსები:
გაცხელებისას არ გამოყოფს მავნე ნივთიერებებს. არ შეიწოვს პროდუქტების წვენსა და ცხიმს, ამიტომაც მის ზედაპირზე საშიში მიკროორგანიზმები არ მრავლდება. საჭიროების შემთხვევაში მისი გამოხარშვაც შეიძლება.
მინუსები:
შეზღუდული სერია - არ არსებობს სილიკონის ქვაბები და ტაფები. და კიდევ, სილიკონი ძალიან რბილია და სათუთ მოპყრობას საჭიროებს.
ბამბუკი
ბამბუკის ჭურჭელი სიახლეა. მისგან ძირითადად სამშვენისებს და სერვირებისთვის განკუთვნილ ნივთებს ამზადებენ. ასევე, ის წარმატებით ცვლის უფრო იაფ და გარემოსთვის უფრო საშიშ პლასტიკატს, რომელიც ნიადაგში მილიონობით წელს ძლებს, ბამბუკი კი ცხრა თვეში მიწად იქცევა.
პლუსები:
სრულიად უსაფრთხოა და ჭურჭლის მანქანაშიც კარგად ირეცხება. გაცხელებისას არ გამოყოფს მავნე ნივთიერებებს, არ შეიწოვს საკვების ცხიმს, წვენს და სუნს.
მინუსები:
მას ვერ გარეცხავთ უხეში აბრაზივული სარეცხი ნივთიერებებით. ბამბუკის ჭურჭლით კერძს ვერ გააცხელებთ ვერც ცეცხლზე, ვერც მიკროტალღურ ღუმელში.
სოფიო ბულაური
