გაცნობიდან არაჩვეულებრივი ურთიერთობა გვაქვს, ჩემთან ხშირად მოდის სტუმრად, მეც მასთან. სულ ერთად დავდივართ, ამის გამო თანამშრომლები გვეხუმრებიან კიდეც. ორივე გასათხოვრები ვართ და ჩვენს განუყრელ მეგობრობას ალბათ ესეც უწყობს ხელს.
რამდენიმე დღის წინ საუკეთესო მეგობარზე გული საბოლოოდ ამიცრუვდა. გახსენებაც არ მინდა, რადგან კიდევ ვერ
იმ დღეს ჩვეულებრივ მივედი სამსახურში, მაშინვე ანა მოვიკითხე და ამაზე ყველამ სიცილით გადმომხედა. მითხრეს, სპირტი და ბამბა მოგეტანა, შენი შველა სჭირდებაო.
გულგახეთქილი მის ოთახში შევედი და თვალებდალურჯებული დამხვდა. გავგიჟდი, ნაცემს
ჰგავდა, მაგრამ სიცილით მომიყვა როგორ სცემა იმ დილას გაზის ინკასატორს, რომელიც ედავებოდა, რომ მრიცხველზე ციფრები ჩამოყარა.
თავიდან მეგონა მეხუმრებოდა, მაგრამ ისე თეატრალურად ჰყვებოდა, რომ საბოლოოდ დავრწმუნდი, ამდენი წლის მეგობარი არ მცნობია.
ამ დღის შემდეგ ვცდილობ ნაკლებად ვეკონტაქტო, თვითონაც ხვდება და რამდენიმეჯერ მეხუმრა, რა იყო, ჩემი ხომ არ გეშინიაო. არ ვიცი, ასე როგორ შეიცვალა ერთ დღეში, თუ მე ვიყავი დაბრმავებული ვერ ვხვდები. რაც მთავარია ბედნიერია, რომ სამსახურში ჩარლის ანგელოზს ეძახიან.
ჟურნალი „რეიტინგი“
