აფხაზეთის ომის გმირის
- ირაკლი ოჯახს 29 წლის ასაკში გამოაკლდა. მაშინ 17 წლის ვხდებოდი და ეს უდიდესი სტრესი იყო ჩემთვის. ირაკლი თავიდანვე მებრძოლი ადამიანი იყო, რაშიც ჩვენი დედის მხარეს, ჩვენს ბაბუას გენერალ ადიუტანტ ნიკოლოზ მხეიძეს ჰგავდა. ლიტვაში მიიღო სამხედრო განათლება, საზღვარგარეთ მუშაობდა. აფხაზეთის ომის დროს თბილისში დაბრუნდა. ტელევიზიით ნახა, რა ხდებოდა აფხაზეთში, მაშინ გამოაცხადეს, რომ ომში დაიღუპა მისი მეგობარი ლევან აბაშიძეც, ეს რომ გაიგო, იმ დღესვე წავიდა ომში საბრძოლველად. გასვლის წინ დედას უკითხავს, არ გეშინიაო, რაზეც თურმე უპასუხა: "ომის ყველას ეშინია, მაგრამ ვაჟკაცობა ის არის, შიშს რომ აჯობებო". ირაკლი ომში აფხაზებთან საბრძოლველად არ წასულა, ყველამ ვიცით, ეს რა ომიც იყო...
- როგორი ურთიერთობა გქონდათ?
- ჩვენ შორის დიდი ასაკობრივი სხვაობა იყო, ამიტომ ეს იგრძნობოდა ჩვენს ურთიერთობაშიც. ერთხელ დაბრუნდა აფხაზეთიდან და მეტეხში წამიყვანა თავის მეგობრებთან, სადაც ვიცეკვეთ, სხვანაირი ირაკლი იყო, ვერავინ წარმოიდგენდა, თუ მისი და ვიყავი, ამიტომ მეორე დღეს მთელი ქალაქი ლაპარაკობდა ირაკლის შეყვარებული ჰყავსო. იმ პერიოდში გათხოვებას ვაპირებდი და როცა მეორედ ბრუნდებოდა აფხაზეთში, მითხრა, იცოდე რამე თუ მომივა, ქორწილი არ გადადოო.
- რა იცით მისი სიკვდილის შესახებ?
- აფხაზეთში სადაზვერვო ჯგუფში იყო, მტრის ზურგში იდგა. სადესანტო-სადივერსიო ბატალიონის მეთაურის მიხო მორჩილაძის მოადგილე გახლდათ, ინფორმაცია მოჰქონდა იქედან. ტამიშთან უცხოელების მანქანა ააფეთქეს, ირაკლიმ მანქანიდან დაშავებული ქალი გადმოიყვანა და სწორედ მაშინ ესროლა სნაიპერმა ქალმა. ყველა ამბობს, ერთხელ დახარა თავი და მაშინ მოკლესო. ეს მოხდა ტამიშთან, 17 ნოემბერს. ირაკლის ბრძოლის ველიდან გამოყვანის ოპერაციას უამრავი ბიჭი შეეწირა. როცა გადმოასვენეს, აფხაზებმა თეთრი დროშით მიაგეს პატივი, ისე უყვარდათ ის... სხვათა შორის, იმ ადგილზე, სადაც ირაკლი დაეცა, შროშანები ამოვიდა, ეს ტელევიზიითაც აჩვენეს. დედა ამბობდა, რომ შროშანების ადგილზე ირაკლის სილუეტი დაინახა. სიმბოლური დამთხვევაა - შროშანები სამეფო ყვავილებია და ირაკლის დაბადების დღემდე, ერთი კვირით ადრე შემოდის...
- მამასთან, ჭაბუა ამირეჯიბთან როგორი ურთიერთობა ჰქონდა?
- დედასთანაც, მამასთანაც და ყველასთან კარგი ურთიერთობა ჰქონდა. მამის, ჭაბუა ამირეჯიბის მხრიდან აფხაზური სისხლი ჰქონდა, ჭაბუა შერვაშიძეები-დადიანების შტოს შთამომავალი იყო. ჩვენი დედა, მარინა მხეიძე ნიკოლოზ მხეიძის შვილიშვილი გახლდათ, რომელიც რუსეთის კარზე მეფე ნიკოლოზის ადიუტანტი იყო. ირაკლის ქართულ-აფხაზური მებრძოლი სისხლი ჰქონდა, ღირსეული ბიჭი იყო, ვაჟკაცი. ჭაბუას დაბადების დღემდე ერთი დღით ადრე მოკლეს ომში. მამამისს მეორე დღეს ტელეფონზე დაურეკეს, შვილის სიკვდილით "მიულოცეს" დაბადების დღე... ქართველები მიჩვეულები ვართ, რომ ვიღაცა ვიღაცის მხარდამჭერია, მაგრამ ასეთი სიბოროტე წარმოუდგენელია ჩემთვის. ჭაბუა ამირეჯიბი ირაკლის სიკვდილმა გაანადგურა... განაგრძეთ კითხვა: