2011 წელს, ეკონომიკური მდგომარეობიდან გამომდინარე, კიდევ ერთმა ქართველმა ქალმა, ეკატერინე სიხარულიძემ შრომითი მიგრანტობა გადაწყვიტა. ბარსელონაში ჩასულს ორ კვირაში გამოუჩნდა დროებითი სამუშაო. მიგრანტისთვის სასიხარულო იყო ეს ფაქტი: გამოცდილებაც
ეკატერინეს ლაღი ბავშვობის გარანტი მისი მშობლები იყვნენ. ძალიან უყვარდა ხატვა და ამიტომაც, სკოლის კედლის გაზეთების გაფორმებას მუდამ მას ავალებდნენ. ვისაც კომუნისტური ეპოქის სკოლებში უსწავლია, აუცილებლად ემახსოვრება კედლის გაზეთები ტრაფარეტული სტატიებით. კედლის გაზეთი ყველა კლასს ჰქონდა, რომელსაც აუცილებლად ჰყავდა თავისი მოსწავლე-რედაქტორი, დიზაინერ-მხატვრის და ჟურნალისტის ფუნქციით...
ზოგჯერ ეკატერინეს ჰგონია, რომ ზღაპრის გმირია, რომელსაც თავისმა პრინცმა მიაგნო. საქართველოდან წასვლისას ვერც კი წარმოიდგენდა, რომ ესპანეთში ოჯახს შექმნიდა.
"ემიგრაციული ცხოვრება მოსაწყენია. როცა თავისუფალი დრო გამომიჩნდებოდა, ინტერნეტთამაშებით ვიქცევდი თავს. ონლაინმოთამაშეები მყავდა დამეგობრებული და ერთხელაც მივიღე წერილი "მოთამაშე" ახალგაზრდა მამაკაცისგან. ვუპასუხე. მაშინ ესპანური ცუდად ვიცოდი და ამიტომ, ინტერნეტის საშუალებით ვთარგმნიდი მიღებულ და გასაგზავნ ტექსტებს. ჩემგან გაგზავნილი წერილების უმეტესობა ცუდად იყო ნათარგმნი, ზოგჯერ სასაცილოც კი, მაგრამ ამას ახლა აღარ აქვს მნიშვნელობა. არასდროს დამავიწყდება 2012 წლის 30 იანვარი, როცა პირველად შევხვდით მე და ჩავი ერთმანეთს. სულ ხუთი წუთი დავყავით ერთად მაშინ, მაგრამ ინტერნეტით კვლავ გავაგრძელეთ ურთიერთობა.
3 თებერვალს დაბადების დღე მაქვს და გეპატიჟებიო, - მომწერა. ჩემს "ბედად", მაშინ გარდაიცვალა ის მოხუცი, ვისაც ვუვლიდი. ასე რომ, დრო მქონდა და მიწვევაზე დავეთანხმე. მახსოვს, მაგიდასთან რომ ვისხედით და ვსაუბრობდით, მეგონა, ყველა ჩვენ გვიყურებდა, ისე სასაცილოდ ვესაუბრებოდით ერთმანეთს ენობრივი ბარიერის გამო...
ჩავი ყველანაირად ცდილობდა, კარგად აეხსნა სათქმელი და მგონი, ყველა საგანს ხმარობდა ამისთვის, რაც კი ირგვლივ არსებობდა. ამის მერე გაღრმავდა ჩვენი ურთიერთობა... იცოდა, რომ ჩემი დაც ესპანეთში იყო და მისი გაცნობის სურვილი გამოთქვა. უნდოდა, წარედგინა მისთვის თავი. ერთ დღესაც შევახვედრე და გავაცანი. ჩემმა დამ დაწვრილებით გამოჰკითხა ყველაფერი და "დაკითხვის" მერე დასკვნაც გამოიტანა: ჭკვიანი, განათლებული და ზრდილობიანიაო... დადგა 23 აპრილი. სანტ ჯორდი ელ დია დე როსას დღე, ანუ წმინდა გიორგისა და ვარდის დღე. ამ დღეს მამაკაცი ქალს ვარდს ჩუქნის და ქალი - წიგნს. ულამაზესია ბარსელონა ამ დღეს განსაკუთრებით, ვარდებითაა ყველაფერი მორთული და უნებლიეთ, პოზიტიური განწყობა გეუფლება. ჩავი ამ დღეს ჩემს სახლთან უნდა მოსულიყო, მომართვა ულამაზესი ვარდი, რომელსაც დღემდე ვინახავ. ტრადიციის მიხედვით, წიგნი ვაჩუქე. გავისეირნოთო. დავთანხმდი და ზღვისკენ წავედით. რა ვიცოდი, კიდევ უფრო მეტზე თუ მომიწევდა იმ საღამოს დათანხმება! უკვე ბინდდებოდა, ზღვის პირას გამიყვანა და მკითხა, ცოლად თუ გავყვებოდი. მოულოდნელობისგან აღარ ვიცოდი, რა მექნა. სიცილიანი ტირილი ამიტყდა. ჩავის შეშინებული სახე ჰქონდა. გავბედე და "კი" ვთქვი!"... განაგრძეთ კითხვა
