საბედნიეროდ, იმ ადგილთან ახლოს 57 წლის ქალბატონი, მარია-მარგარიტა ლანდმანი ცხოვრობდა. ქალბატონმა ბედის ანაბარა ვერ დატოვა ნაგაზი და შინ წაიყვანა.
იმ დღიდან ჩიჩოს ცხოვრება მკვეთრად შეიცვალა. მათ გულწრფელი და ერთგული მეგობრობა აკავშირებდათ.
მარია ყოველდღე დადიოდა ეკლესიაში და ჩიჩოც მუდმივად თან ახლდა. ძაღლი პატრონის ფეხებთან ან მის გვერდით მოიკალათებდა და მოთმინებით, ხმის ამოუღებლად ელოდა მსახურების დასრულებას.
სამწუხაროდ, 2012
იმ დღიდან მოყოლებული, ყოველთვის, როცა ზარის ხმა ესმის, ჩიჩო ეკლესიაში შედის, მღვდელი ძაღლს ხელს არ უშლის, ჩიჩოც საათობით ზის და დამწუხრებული ადევნებს თვალს მსახურებას.