ის თბი­ლის­ში დღე­საც ახ­სოვთ. ლა­მა­ზი და ნი­ჭი­ე­რი გო­გო­ნა პირ­ვე­ლად ეკ­რან­ზე ნა­ნა მჭედ­ლი­ძის ფილ­მ­ში - "ჩქა­რი მა­ტა­რე­ბე­ლი" გა­მოჩ­ნ­და. მა­შინ მხო­ლოდ 14 წლის იყო. მე­რე კი სხვა კი­ნო­რო­ლე­ბიც ან­დ­ვეს და რუს­თა­ვე­ლის თე­ატ­რის სცე­ნა­ზეც სა­ინ­ტე­რე­სო სა­ხე­ე­ბი შექ­მ­ნა. მი­სი შე­მოქ­მე­დე­ბის მწვერ­ვა­ლია ქე­თე­ვან ბა­რა­თე­ლის რო­ლი, ფილ­მ­ში - "მო­ნა­ნი­ე­ბა". ზე­ი­ნაბ ბოც­ვა­ძე სა­კუ­თარ თავს მარ­ტო­ხე­ლა და მარ­ტო­სულ ქალ­ბა­ტონს უწო­დებ­და, თუმ­ცა უამ­რა­ვი მე­გო­ბა­რი ჰყავ­და, რომ­ლე­ბიც აღ­მერ­თებ­დ­ნენ. ნე­ბის­მი­ერ ამ­ბავს ისე­თი იუმო­რით ჰყვე­ბო­და, რომ მის გვერ­დით მყო­ფე­ბი სი­ცილს ვერ იკა­ვებ­დ­ნენ. სიყ­ვა­რუ­ლით, ყვე­ლა ზე­ი­კოს ეძახ­და.



17

წლის დე­დო­ფა­ლი

ზე­ი­ნაბ ბოც­ვა­ძე იხ­სე­ნებ­და:

"ფილ­მი "გან­ძი" დე­ლი­ში, ფეს­ტი­ვალ­ზე მი­იწ­ვი­ეს. ეს იყო პირ­ვე­ლი საბ­ჭო­თა დე­ლე­გა­ცია ინ­დო­ეთ­ში. დე­ლი­ში ბა­ტო­ნი მი­შა კვე­სე­ლა­ვა, რე­ზო ჩხე­ი­ძე და მე გახ­ლ­დით. იქ, იცით, რა ხდე­ბო­და? რო­გორც ჩვენ­თან შეხ­ვ­და მა­ყუ­რე­ბე­ლი პირ­ველ ამე­რი­კულ ფილ­მებს, აი, ისე ხვდე­ბოდ­ნენ საბ­ჭო­თა ფილ­მებს. მა­შინ 17 წლის ვი­ყა­ვი. ინ­დო­ეთ­ში ჩვე­ნი მას­პინ­ძ­ლო­ბა რაჯ კა­პურ­მა ითა­ვა. იგი უკ­ვე ნამ­ყო­ფი იყო სა­ქარ­თ­ვე­ლო­ში, სა­დაც გუ­ლი­თა­დი შეხ­ვედ­რა მო­უწყ­ვეს, მი­სი ფილ­მე­ბი ხომ დი­დი პო­პუ­ლა­რო­ბით სარ­გებ­ლობ­და ჩვენს ქვე­ყა­ნა­ში. ფეს­ტი­ვა­ლის დამ­თავ­რე­ბის შემ­დეგ, ფეს­ტი­ვა­ლის დე­დო­ფა­ლი - "მის ინ­დო­ე­თი" უნ­და აერ­ჩი­ათ. კონ­კურ­სის ხუ­თი მო­ნა­წი­ლე­დან სა­მი ინ­დო­ე­ლი იყო, ერ­თი გერ­მა­ნე­ლი მსა­ხი­ო­ბი - კა­რინ დო­რი და მე. უნ­და გვე­ცეკ­ვა, გვემ­ღე­რა და ქუ­ლე­ბი დაგ­ვეგ­რო­ვე­ბი­ნა. ცეკ­ვა­ში ყვე­ლას თა­ნა­ბა­რი ქუ­ლე­ბი გვერ­გო, ეს იყო ჩვე­უ­ლებ­რი­ვი ევ­რო­პუ­ლი ცეკ­ვა. სიმ­ღე­რის დრო დად­გა. დავ­რ­ჩით მე და კა­რინ დო­რი, რო­მე­ლიც ძა­ლი­ან დახ­ვე­წი­ლი და ლა­მა­ზი ქა­ლი იყო. კა­რინ­მა ორ­კეს­ტ­რის თან­ხ­ლე­ბით ამე­რი­კუ­ლი სიმ­ღე­რა "კე­სე­რა" შე­ას­რუ­ლა. სცე­ნა­ზე ჩე­მი ას­ვ­ლის დრო მო­ვი­და. ინ­გ­ლი­სუ­რის არა­ფე­რი გა­მე­გე­ბო­და. მი­შა კვე­სე­ლა­ვამ მითხ­რა, - სას­წ­რა­ფოდ, რა­მე მო­ი­ფიქ­რეო. გა­დავ­წყ­ვი­ტე, ინ­დუ­რი სიმ­ღე­რა შე­მეს­რუ­ლე­ბი­ნა. ავე­დი სცე­ნა­ზე და წა­მო­ვიწყე "ა­ვა­რა მე". იგ­რი­ა­ლა ტაშ­მა, ორ­კეს­ტ­რიც მა­შინ­ვე ამ­ყ­ვა. სცე­ნა­ზე ამო­ვარ­და რაჯ კა­პუ­რი, მეხ­ვე­ვა, მკოც­ნის. აი, ასე ვიმ­ღე­რეთ ერ­თად. მე მხო­ლოდ მი­სამ­ღერს ვე­უბ­ნე­ბო­დი. ასე გავ­ხ­დი ინ­დო­ე­თის "დე­დო­ფა­ლი". ფილ­მ­მა სა­ერ­თა­შო­რი­სო ფეს­ტი­ვა­ლის ერთ-ერ­თი მთა­ვა­რი პრი­ზი და­იმ­სა­ხუ­რა, რო­მე­ლიც ინ­დო­ე­თის პრე­მი­ერ-მი­ნის­ტ­რ­მა, ჯა­ვა­ჰარ­ლალ ნე­რუმ გა­დას­ცა კი­ნოს­ტუ­დია "ქარ­თუ­ლი ფილ­მის" დი­რექ­ტორ მი­ხე­ილ კვე­სე­ლა­ვას..."

კუ­რორ­ტ­ზე

ზა­ზა ბუ­ა­ძე, კი­ნო­რე­ჟი­სო­რი:

- ფილ­მ­ზე - "ოც­და­ხუთ­სა დე­კემ­ბერ­სა" ვმუ­შა­ობ­დი, სა­დაც მთა­ვარ რო­ლებს ზე­ი­კო და მა­მუ­კა კი­კა­ლე­იშ­ვი­ლი თა­მა­შობ­დ­ნენ. ზამ­თ­რის ნა­ტუ­რის გა­და­ღე­ბე­ბი ტყი­ბუ­ლის რა­ი­ო­ნის სო­ფელ ხრე­სილ­ში გვქონ­და. ზე­ი­კო სულ ორ-სამ კად­რ­ში უნ­და გა­დაგ­ვე­ღო, ამი­ტომ ორი დღით წა­ვიყ­ვა­ნეთ. მი­ზეზ­თა გა­მო, რო­მე­ლიც კი­ნო­ში არ და­ი­ლე­ვა, ეს ორი დღე ორ კვი­რამ­დე გა­ი­წე­ლა. სწო­რედ მე­ო­რე კვი­რის ბო­ლო დღეს გა­და­ვი­ღეთ მი­სი კად­რე­ბი. მთე­ლი ის დრო ზე­ი­კო მად­ლო­ბებს გვიხ­დი­და - და­სას­ვე­ნებ­ლად ვარ, კუ­რორ­ტ­ზეო. ყვე­ლა­ზე სა­სა­ცი­ლო კი ის იყო, რომ სწო­რედ ზე­ი­კოს მა­სა­ლა გაგ­ვი­ფუჭ­და, ფირ­მა გვიმ­ტყუ­ნა. სა­მა­გი­ე­როდ, ჩემ­სა და ჩე­მი მე­გობ­რე­ბის ცხოვ­რე­ბა­ში დარ­ჩა მას­თან ურ­თი­ერ­თო­ბის ბედ­ნი­ე­რე­ბით აღ­სავ­სე ორი კვი­რა. 


იხილეთ ვრცლად: