ჩემი ოთახის ერთადერთი ფანჯარა ეზოში გადის. ფანჯარასთან ვაზის ტალავერი მაქვს და მიყვარს დაღლილს იქ ჯდომა. გვიან ღამით მეზობელი ქალის განწირული ყვირილი გავიგონე, რომელსაც ფაქტობრივად, ღმუილით აჩუმებდა ქმარი - „ნუ გააგებინებ მეზობლებსო“.
ქალი არ ჩუმდებოდა: სადაც გინდა იქ წაეთრიეთ, სად გამოვყო თავი?! ვის ვუთხრა როგორ დამინგრია ოჯახი ვიღაცის ნახმარმა ქალმაო?!...

მეც ვიცნობ ამ ბიჭს, მართლაც კარგად აღზრდილი შვილია, ზრდილობიანი და კეთილი, თუმცა მისი სასიყვარულო ამბები რა თქმა უნდა, არ ვიცი. (ამიტომ ვერც იმას ვიტყვი, ვინ არის ის „ნახმარი ქალი“, მსხვერპლი, თუ როგორც მეზობელი ქალი ამბობდა - „თავ-გასაღებული“...

ფანჯრის რაფიდან ჩამოვედი, ფანჯარა დავხურე და ფარდა გადავწიე. არც მინდოდა გამეგო რა სიტყვებით ამკობდა ბიჭის დედა შვილის რჩეულს (აგერ უკვე, ორი კვირა გავიდა და ის ბიჭი არც დამინახავს), არ ვიცი, იმ ღამის შემდეგ რა გადაწყვეტილება მიიღო, წავიდა სახლიდან, თუ უბრალოდ არ ჩანს.

იხილეთ ვრცლად: