ბუნებრივია, ამან დიდი ინტერესი გამოიწვია. ზურას ბაბუა, მორთეზა ფათემი გენერალი იყო. ირანში დაბადებული და გაზრდილი დიდგვაროვანი რამდენიმე ენას ფლობდა, იყო პროფესორი და ბევრს მოგზაურობდა.
ფათემმა რამდენიმე ენაზე თარგმნა "ვეფხისტყაოსანი", ნიკოლოზ ბარათაშვილის ლექსები და სხვა ქართული ნაწარმოებები.
მორთეზა ფათემის კიდევ ერთი შვილიშვილი ინგა ფათემი დეტალურად გვიამბობს დიდგვაროვანი ბაბუას იმ წვლილზე, რომლის გამოც
"მორთეზა მეჰდი ფათემი გავიცანი 1979 წელს, როდესაც პროფესორ ალ. გვახარიას რეკომენდაციით მივედით მასთან. "ბეფარმაიდ, ბეფარმაიდ" გვითხრა და თავაზიანად შემიპატიჟა. მას სწავლების სრულიად განსაკუთრებული მეთოდი ჰქონდა, კერძოდ, დასურათებული ტექსტებით ასწავლიდა. საოცრად დახვეწილი და ზრდილობიანი ბატონი გახლდათ. მასში ევროპულობა სამათასწლოვან ირანულ კულტურასთან იყო შერწყმული. მორთეზა მეჰდის არაერთგზის დავუპატიჟივართ ჩაიზე, რომელსაც ის განსაკუთრებული ირანული ფიალებით მოგვართმევდა, ირანული მურაბების და ტკბილეულობის თანხლებით. მან რამდენიმეჯერ მორიდებით მკითხა მამაჩემის მდგომარეობაზეც - ჩანდა, რომ იგი დიდ პატივს სცემდა ზვიად გამსახურდიას, როგორც სამართალდამცველს და დისიდენტს...
მან ძალზე განიცადა მეუღლის გარდაცვალება. როდესაც სამძიმარზე მივედით, ომარ ხაიამის ერთი ლექსიც კი წაგვკითხა, რომელიც ასე იწყებოდა: "დონია დიდი, ვა ჰარ ჩე დიდი, ჰოჩასთ" (სამყარო თუ გინახავს, და რაც გინახავს, არაფერია...) მორთეზა მეჰდის ქართული ცოტათი ესმოდა, მისი შვილები კი, არჟანი და მეჰრდატი უნაკლოდ საუბრობდნენ ქართულად" - იხსენებს კოკო გამსახურდია.
იხილეთ ვრცლად:
