- ბავშვობიდან ბაბუას გავლენა იყო ბუნებასთან ჰარმონიის განცდა. ბაბუა, ვანო ფანჯიკიძე იყო თბილისში ცნობილი პედაგოგი, რომელიც 60 წლიდან გავიდა პენსიაში და
მეორე მხრივ, განცდა მაქვს, რომ ყვავილები, მცენარეები და პატარა ჩიტები სამოთხის ბაღის ნარჩენებია დედამიწაზე, ალბათ იქიდან გამოვიყოლეთ სამახსოვროდ და სულ მგონია, რომ მცენარეები ერთ-ერთი ყველაზე მთავარი დასტურია ღვთის არსებობის. როცა ვახარებ ფერად ყვავილებს, ეს ჩემი ლოცვაა, ღვთის სადიდებელი.
ყვავილები ჩემს ყველაზე საუკეთესო ფიქრებს ჰგვანან და მათსავით სურნელოვანი არიან. მათ აღვიქვამ, როგორც ჩემთან მთლიანებს. სილამაზე ცხადია, ანტიდეპრესანტია. ფერებს კი თავისი ენერგია აქვს, რომელიც ადამიანის არაცნობიერში ტვირთავს განწყობას, ასტიმულირებს ფსიქიკას. ამ ფერადოვნებას მოაქვს სიხარულის, ყველაზე ფაქიზი გრძნობების დაცულობის გრძნობა.
- ბევრი მოყვარული მეყვავილე ამბობს, რომ მცენარეებს ადამიანის ესმით. თქვენ რას ფიქრობთ ამასთან დაკავშირებით?
- ეს უბრალოდ, მარტივად ასეა: ყვავილი ხომ ცოცხალია? ის სუნთქავს, ის გხედავს და გისმენს. ყვავილებს უყვართ კარგი მუსიკის მოსმენა, ამიტომ ხშირად მათ ბრაზილიური ბოსანოვას ფონზე ვრწყავ ხოლმე. ბოსანოვასი იმიტომ, რომ კომფორტული, საცეკვაო მუსიკაა, არც გადაჭარბებული გრძნობა და არც აგრესიული ნოტებია ამ მუსიკაში. მეც ცეკვა-ცეკვით დავატარებ ექვსლიტრიან სარწყავს წინ და უკან.
- როდის დაიწყეთ ყვავილების გახარება?
- პირველი ყვავილი ბავშვობაში მქონდა. მომთაბარე ცხოვრების გამო სხვადასხვა ადგილას მიწევდა მცენარეების დატოვება. ნიუ-იორკიდან ჩამოვსახლდი 2010 წელს, ამდენად, ჩემი ამჟამინდელი სახლის ბაღი დაიბადა ამავე წელიწადს. იხილეთ სრულად + ფოტოგალერეა