ეს პოპულარობა გიორგ
გიორგი გაურბის ჟურნალისტებს და დიდი თხოვნის შემდეგ ძლივს დავითანხმეთ ინტერვიუზე.
- გიორგი, გაიხსენე დეტალურად, რა მოხდა იმ დღეს?
- მეგობრები ახმეტის რაიონში, სოფელ მატანში ვიყავით სტუმრად კლასელის ოჯახში. მდინარეზე წასვლა გადავწყვიტეთ. 10-15 წუთის მისულები ვიყავით, რომ ჩოჩქოლი ატყდა და შემდეგ განწირული ყვირილი გაისმა. მე და ჩემი მეგობრები მაშინვე წყალსაცავისკენ გავიქეცით. ხიდიდან გადავიხედე და დავინახე, რომ ახალგაზრდა ბიჭი წყლის მორევში ტრიალებდა. როცა დაბლა ჩავედი, უკვე აღარ ჩანდა. ყველა პანიკაში იყო. მისი მეგობრები ემოციისგან თავს ვეღარ აკონტროლებდნენ და წყალში გადახტომას ცდილობდნენ, ეს უფრო ცუდ შედეგს მოიტანდა, იქ გადახტომას აზრი არ ჰქონდა, ყველა დაიღუპებოდა. ჩემი მეგობრები ირკლი ილურიძე და ცოტნე ფაჩუაშვილი იჭერდნენ ამ ბიჭებს და გადახტომის საშუალებას არ აძლევდნენ.
დავიყვირე, ჯაჭვი შევკრათ-თქო, წყალში შევედი და უკან 3-4 ბიჭი შემომყვა, იმათაც ძალიან ივაჟკაცეს. წყალში ხელი მეშვებოდა უკვე, ძლიერი დინება იყო, ჩემს უკან მდგომმა გამომაგდო მორევიდან. დიდი წვალების შემდეგ დაზარალებული წყალმა მეორე ნაპირას გამორიყა. გათიშული და სულ გალურჯებული იყო. სახეში ურტყამდნენ გამოსაფხიზლებლად. ვიფიქრე, თავის ტრავმები ექნებოდა და ვუთხარი ბიჭებს, ნუღარ ურტყამთ-მეთქი. ბეტონზე დავაწვინეთ. ალბათ 2-3 წუთი გათიშული იყო. ხელოვნური სუნთქვა და გულის მასაჟები ჩავუტარე. სასწრაფო რომ მოვიდა, უკვე გონზე იყო მოსული. საკაცით გამოვიყვანეთ მდინარიდან და საავადმყოფოში გადაიყვანეს. ამის მერე მის შესახებ არაფერი გამიგია. იმედი მაქვს, უკვე კარგადაა და თავის ოჯახს დაუბრუნდა.
- არ დაფიქრებულხარ, რომ იმ მომენტში შენი სიცოცხელე საფრთხეში ჩააგდე?
- იმ მომენტში ფიქრის დრო ნამდვილად არ მქონდა. ინსტინქტურად ვმოქმედებდი. მის ადგილზე შეიძლება მეც ვყოფილიყავი ან ჩემი რომელიმე მეგობარი. როცა ადამიანს შველა სჭირდება და შენ მის დასახმარებლად რამის გაკეთება შეგიძლია, არც უნდა დაფიქრდე. არასოდეს დამავიწყდება მისი მეგობრების ემოცია და სიხარულის ცრემლები, როცა მან თვალები გაახილა და გონზე მოვიდა. უიმედოდ იყვნენ, იმდენ ხანს დაჰყო წყალში, არავის ეგონა, თუ ცოცხალი გადარჩებოდა. სასწაული იყო მისი გადარჩენა.
- იფიქრებდი, ამხელა გამოხმაურება რომ მოჰყვებოდა ამ ამბავს?
- ასეთი შემთხვევა ძალიან ხშირად ხდება. ბევრ ადამიანს გადაურჩენია თავისი თანამემამულე, მეგობარი, უბრალოდ ამ დროს შემთხვევის ადგილზე იმყოფებოდა ჟურნალისტი და ჩემი ამბავი გახმაურდა... ჩემს ადგილზე ყველა ასე მოიქცეოდა. არ ვთვლი, რომ რაღაც განსაკუთრებული გმირობა ჩავიდინე.
- რატომ წამოხვედი ჩუმად შემთხვევის ადგილიდან?
- აბა, რა უნდა მექნა? ეს ყველაფერი არც არავის დასანახად გამიკეთებია და არც პიარისთვის. იხილეთ სრულად
