06 ივნისი, 2016
ჯანო იზორია - "ძალიან დიდი ფულიც რომ ვიშოვო, დრო და დრო აუცილებლად ვიმგზავრებ მეტროთი"
მსახიობ ჯანო იზორიას ბევრ წარმატებულ ფილმსა თუ სპექტაკლში აქვს მონაწილეობა მიღებული, თუმცა მისთვის "ცეკვავენ ვარსკვლავებში" მიწვევა მეტად მნიშვნელოვანი აღმოჩნდა, რადგან, როგორც თვითონ გვითხრა, ამაზე ოცნებობდა.

ჯანო იზორია:
- მეხუთე კლასში ვიყავი, როდესაც სკოლებში თეატრალური კვირეული ჩატარდა, რომელშიც ყველა მსურველს შეეძლო მონაწილეობის მიღება. ჰოდა, მეც ვიმონაწილევე, რისთვისაც მამაკაცის როლის საუკეთესოდ შესრულებისთვის დამაჯილდოვეს. ამის შემდეგ თვითონ ხელმძღვანელმა, ჟიურის თავმჯდომარემ ქალბატონმა ფოთოლა ქაჯაიამ ხელი მომკიდა და მოსწალე-ახალგაზრდობ
ის სახლში მიმიყვანა. შეიძლება ითქვას, რომ ჩემი კარიერის დასაწყისი ამ ქალბატონს უკავშირდება. ის წლები ცოტა სევდანარევი პერიოდი იყო ყველასთვის, თუმცა, იქ დაიწყო ყველაფერი, მხატვრული კითხვა, სიმღერა და ა.შ. ჩემში თანდათან ღვივდებოდა სურვილი, იმისა რომ უფრო წინ წავსულიყავი. იქიდან უკვე საესტრადო ანსამბლ "თეთრ თოლიაში" მოვხვდი, სადაც ძალიან ბევრი მეგობარი შევიძინე. მირჩევდნენ, თეატრალურზე ჩამებარებინა, მანამდე კი ფოთის ხელოვნების სასწავლებელში გამეგრძელებინა სწავლა. სწორედ იქიდან დავიწყე სერიოზულად ფიქრი მსახიობობაზე... 1999 წელს კი ჩავსხედით მატარებელში მე და მამა და მოვადექით რუსთაველზე თეატრალურ ინსტიტუტს. გამოცდები ჩავაბარე და ჩავირიცხე რეზო ჩხეიძის სახელოსნოში, ამ ლეგენდარულ ადამიანთან.

- შეცვალა თუ არა თქვენი ცხოვრება პროექტ "ცეკვავენ ვარსკვლავებში" მონაწილეობამ?
- ამ პროექტში მოხვედრამ მაფიქრებინა, ადამიანს როდესაც რაღაც ძალიან უნდა, აუცილებლად აუსრულდება. ვოცნებობდი ამაზე და ამიხდა ოცნება... ჩემს ქალაქში ფოთში კი რაღაც სიგიჟე ხდება. რამდენიმე ხნის წინ ვიყავი ჩასული და გამაოცეს სიყვარულითა და გულშემატკივრობით. სიმღერაც კი დამიწერეს - "კოღოც კი შენი ფანიაო" (იცინის). ძალიან მსიამოვნებს ისიც, რომ ყველა ქვეყნის კუთხიდან მყავს გულშემატკივარი. როდესაც მეტროთი ან ავტობუსით ვმგზავრობ, ადამიანებისგან დიდ სითბოს ვგრძნობ, მეუბნებიან, რომ მგულშემატკივრობენ, ზოგიერთები კი მიყურებენ და ერთმანეთს გადაულაპარაკებენ ხოლმე, - ეს ის არის, მაგრამ განა შეიძლება მეტროთი დადიოდესო? ნათქვამი მაქვს, ძალიან დიდი ფულიც რომ ვიშოვო, დრო და დრო აუცილებლად ვიმგზავრებ მეტროთი, ვიმგზავრებ იმიტომ, რომ ბევრ საინტერესო რამეს ვხედავ იქ, ვხედავავ ძალიან საინტერესო ადამიანებს...

- როგორი გრძნობაა, როდესაც სცენაზე დგახართ და დარბაზში აპლოდისმენტები არ წყდება?
- ეს სასწაულია, დიდი დღესასწაული. ჩემს მაყურებელს, გულშემატკივარს ვეტყოდი, რომ ღმერთმა ნუ მომიშალოს მათი თავი. მათ გარეშე საერთოდ ვერ შედგება მსახიობი. ჩემი მაყურებელი და გულშემატკივარი ის ხალხია, რომელიც მასულდგმულებს და მაცოცხლებს.
იხილეთ სრულად
FaceBook Twitter Google ელფოსტაბეჭდვა
კომენტარი / 0 /
კომენტარი ჯერ არ გაკეთებულა.
TOPS