მომღერალი ნინი წიკლაური ბებიის გაზრდილია, შესაბამისად ალბათ არ გაგიკვრიდებათ თუ გეტყვით, რომ განსაკუთრებულად უყვარს და მისთვის ეს ადამიანი ბებიაზე მეტია. ცოტა ხნის წინ, ზუსტად იმ დროს, როცა ნინი პროექტში "ერთი ერთში" მონაწილეობდა, მომღერალს საყვარელი ბებია ცუდად გაუხდა, შეიძლება ითქვას, რომ სიცოცხლისთვის იბრძოდა... შექმნილი ვითარების გამო მომღერალი პროექტის დატოვებასაც კი აპირებდა, მაგრამ ისევ ბებოს ხათრით გადაიფიქრა... შედეგად კი პროექტში მეორე ადგილი დაიკავა, ბებოც შედარებით უკეთაა.

- ნინი, პროექტში მონაწილოების დროს ბებო გაგიხდა ცუდად, როგორაა ახლა?
- ბებოს შედარებით უკეთესი მდგომარეობაა აქვს, მაგრამ სამწუხაროდ, სხეულის ნაწილები ისე ვერ აღდგა, რომ დამოუკიდებლად შეძლოს გადაადგილება. მკურნალობა, ექიმების ყურადღება - არაფერი აკლია, იმედს ვიტოვებ, რომ დროთა განმავლობაში ყველაფერი მოგვარდება. მთავარია, გადარჩა და გამოვიდა კრიზისული მდგომარეობიდან, რასაც გაჟონვა ჰქვია, სრულ გამოჯანმრთელებას სჭირდება დრო. ძალიან ცუდ პერიოდს დაემთხვა ბებოს ავადმყოფობა, პროექტში ვიყავი და ძალიან ვინერვიულე, ვფიქრობდი, დამეტოვებინა შოუ, მაგრამ ასე რომ მოვქცეულიყავი, ბებო მეტად ინერვიულებდა და შეიძლებოდა, ჩემი ასეთი საქციელით მისი მდგომარეობა უფრო დამემძიმებინა, ამიტომ თავი შევიკავე და რაღაცნაირად გადავიტანე ის ეტაპი, ჩემთვის ბებო ძალიან სხვა თემა.

- ახლა საავადმყოფოში რჩება?
- არა, საავამდყოფოდან გამოგვწერეს, ეს ისეთი მდგომარეობაა, რაც შეიძლება წლები გაგრძელდეს, შესაბამისად ჯობდა სახლში ყოფილიყო. როდის აღუდგება სხეულის ნაწილები, ექიმები ვერ განსაზღვრავენ, ამიტომ გამოვიყვანეთ და სახლში ვუკეთებთ ყველაფერს, ექიმიც აქ მოდის და არ აკლებს არაფერს.

- ყველა შვილიშვილს უყვარს ბებია, მაგრამ როგორც ვიცი, შენ კიდევ უფრო განსხვავებული დამოკიდებულება გაქვს მის მიმართ...
- კი, იმიტომ რომ მისი გაზრდილი ვარ და განსაკუთრებულად მიყვარს. დანარჩენებს არ ეწყინოთ, მაგრამ ბებო ახლაც მათამამებს, თან პირველი შვილიშვილი ვარ.

- დღევანდელ დღეს შენი გათამამება რაში გამოიხატება?
- ყოველთვის აკეთებს იმას, ნინის რაც უნდა, ნინის როგორც უნდა... (იღიმის)

- მისგან დასჯა ან გაბრაზება გახსოვს?
- არა. ბებიაჩემი იმ კატეგორიის ადამიანებს მიეკუთვნება, რომელიც არასდროს არ ბრაზდება, ქართულ-რუსული ენის ფილოლოგია, პედაგოგი და ძალიან გაწონასწორებულია. არასდროს არ დაუყვირია ჩემთვის, ცემაზე ხომ ლაპარკიც ზედმეტია, მიუხედავად იმისა, რომ ბავშვობაში ბევრჯერ ვიმსახურებდი კიდეც, მაგრამ მისგან მაღალი ტონით საუბარი არ მახსოვს, შენიშვნა მოუცია, რა თქმა უნდა, ოღონდ ისე გაუკეთებია ეს, რომ მე მეტჯერ აღარ გამიმორებია ის, რის გამოც შენიშვნა მივიღე.

- ხიფათიანი ბავშვი იყავი?
- ცელქი ვიყავი-მეთქი ვერ ვიტყვი, უფრო ხიფათიანი მეთქმის, სულ დენი მარტყამდა, თმის "შპილკებს" ვუერთებდი ხოლმე "შტეფსელში" (იღიმის). მართლა ძალიან ბევრჯერ დამარტყა დენმა. ერთხელ ბაბუამ სიკვდილს ხელიდან გამომგლიჯა, ეს "შპილკა" რომ შევაერთე, იმდენად დიდმა დენმა დამარტყა, მთელ უბანს გაეთიშა ელექტროენერგია ჩემ გამო. ბაბუა რომ არ ყოფილიყო იქ და არ გამოვეგდე უკან, ვერ გადავრჩებოდი ალბათ. ყველაზე საოცარი ისაა, დასასვენებლად რომ მივდიოდი, იქაც დენი მირტყამდა, დედაჩემი დატანჯული მყავდა. მაშინ სპირალიანი "პლიტები" იყო და ამ სპირალს ხელებს ვადებდი. არ ვიცი, რატომ ვაკეთებდი ამას და რატომ მიჩნდებოდა დენთან ურთიერთობის სურვილი.

დროთა განმავლობაში დენის, შესაერთებლების შიში არ ჩამოგიყალიბდა?
- შენ წარმოიდგინე, არა.

- მოზარდებისთვის ყველაზე რთული პერიოდი გარდატეხის ასაკია, როგორ გახსენდება ის დრო, როგორი იყავი?

იხილეთ გაგრძელება