არ არსებობს თემა, რომელიც ბავშვს არ ესმის ნანიკო ხაზარაძე: "ჩემსა და ჩემს შვილს შორის აკრძალვითი ფორმები არ არსებობს"

- რას უკრძალავ შვილს და რასთან მიმართებაში გაქვს კატეგორიული მოთხოვნები?
- ჩემსა და ჩემს შვილს შორის აკრძალვითი ფორმები არ არსებობს, ვსაუბრობთ, ვუხსნი, რა ზიანი შეიძლება მოუტანოს ამა თუ იმ ქმედებამ, შემდეგ კი თავად უნდა გადაწყვიტოს, რას გააკეთებს და რას არა. ყველაფერი ხდება საუბრით.
- სიმკაცრეს იჩენ შვილთან?
- სიმკაცრე ალბათ ისაა, რომ ჩვენ გვაქვს ურთიერთობის კანონები, მაგალითად ის, რომ არ შეიძლება უზრდელად მივმართოთ ერთმანეთს, არ უნდა ვიყოთ ფამილარულები, არ უნდა მოვატყუოთ ერთმანეთი, რასაც შევპირდებით, აუცილებლად უნდა შევუსრულოთ, პასუხისმგებლობით მოვეკიდოთ ერთმანეთს და ა.შ. გვაქვს კანონები, რასაც მეტ-ნაკლებად ორივე ვასრულებთ.
- რა ხერხს უნდა მიმართოს მშობელმა, როცა ბავშვი ეურჩება?
- ჩემს შვილთან ურთიერთობის შედეგად ერთ რამეს მივხვდი, არ არსებობს თემა, რომელიც ბავშვს არ ესმის, თუკი არ დაეზარება მშობელს, დაჯდება, დეტალურად უამბობს ყველაფერს ბავშვისთვის გასაგებ ენაზე, ის აუცილებლად გაიგებს. დელიკატური თემებიც კი გასაგები გახდება პატარებისთვის, თუ აუხსნით მათთვის გასაგებ ენაზე, ბავშვებს ყველაფერი კარგად ესმით. თუკი ჯიბრზე აკეთებს, ესე იგი დიდი პრობლემა აქვს, და მშობელმა უნდა გამოიკვლიოს, რას აპროტესტებს. ვფიქრობ, ჯანსაღი საუბარი, როგორც თანატოლთან, ყველაზე კარგი მეთოდია ბავშვთან მშვიდი და ჰარმონიული ურთიერთობის დასამყარებლად. მაგალითად, ხშირად ეუბნებიან ბავშვებს, "შტეფსელში" არ შეყო თითიო, მაგრამ ძირითადად არავინ უხსნის, რატომ არ უნდა გააკეთოს ეს, ამიტომ ბავშვი ცდილობს გაიმეოროს იგივე, იმიტომ, რომ მან არ იცის რა შეიძლება ამას მოჰყვეს. რომ არ დაგეზარება და აუხსნი, დედიკო, ამისგან შენ შეიძლება დენმა დაგარტყას, რისგანაც აგაკანკალებს, გეტკინება, შეიძლება წაგივიდეს გული და ა.შ... ეს იფორმაცია მის ტვინში დაიწყებს მოხარშვას და შემდეგ როგორც კი ხელს მიიტანს "შტეფსელთან", აუცილებლად გაახსენდება არაერთხელ მოყოლილი ერთი და იგივე ამბავი იმის შესახებ, თუ რა შეიძლება მოხდეს, იქ ხელის შეყოფით. უბრალოდ პერმანენტულად უნდა ესაუბროთ, ერთხელ ნათქვამი შეიძლება ვერ ან არ გაიგოს.
- რაც შეეხება ფიზიკურ ძალადობას, აქვს ამას რაიმე გამართლება?
- სამწუხაროდ არსებობს ასეთი ფაქტები, ქუჩაშიც მინახავს მსგავსი რამ, რაც ღუპავს ბავშვს და ასევე შვილისა და მშობლის ურთიერთობას, გაუცხოებამდეც კი მიდიან. ასეთ შემთხვევაში მშობელმა უნდა გაიაროს თერაპია, უნდა ისწავლოს ბავშვთან ურთიერთობის წესები და შემდეგ გააგრძელოს მშობლის მოვალეობის შესრულება. ყველა ბავშვს აქვს თავისი გასაღები, სუსტი წერტილი, საყვარელი რაღაც, რითიც ტკბილად შეგიძლია გააკეთებინო, რაც გინდა. უფროსებს ხომ მოწიწებით ვესაუბრებით? პატარებმა რით ვერ დაიმსახურეს მოწიწებით მოპყრობა? ამას ვერ ვხვდები. ბავშვს, როგორც მეგობარს აუხსენით ყველაფერი და ის აუცილებლად გაიგებს.

იხილეთ გაგრძელება