რობერტ სტურუა:
- ''სამი ასული'' პოლიკარპე კაკაბაძის ცნობილი პიესაა. ჯერ კიდევ ინსტიტუტში მინდოდა მისი დადგმა, რომელიც მაშინ მეტერლინკის მისტიკურ პიესას მივამსგავსე. დრო რომ გავიდა, დავინახე მსგავსება ''გოდოს მოლოდინთან''. ვიღაც ჯაჯოს მიერ დამონებული სამი გოგონა ელოდება მხსნელს, მესიას, რომელიც არა და არ მოდის. ძირითად ქარგად ეს პიესა ავიღე და ბატონი პოლიკარპეს კიდევ რამდენიმე პიესის მიხედვით შევქმენი ფანტაზია. თითქოს მოდიან ვიღაცები, ასე ვთქვათ, მესიები, რომლებმაც ეს გოგონები უნდა გადაარჩინონ, მაგრამ ისინი აღმოჩნდებიან ცრუ მესიები და გოგონები გადარჩენის ყოველგვარ იმედს კარგავენ... სპექტაკლში მხოლოდ ქალები თამაშობენ. ჩანაფიქრი ასეთი მქონდა - ქართველი ქალები, არც ისე ახალგაზრდები, მერე ''ჰყვებოდნენ'', რა ხდებოდა ჩვენს ცხოვრებაში, არა პოლიტიკასა და ისტორიაში. ეს ის სქესია, რომელმაც ალბათ ყველაზე მეტი რამ გადაიტანა. და მე არ ვგულისხმობ დღევანდელ დღეს. ეს არის ქალების თვალით დანახული სამყარო.
პიესა დაახლოებით საათსა და 15-20 წუთს გაგრძელდება. ვღელავ, რადგან მას შემდეგ, რაც თეატრიდან გამაძევეს, ეს დიდ სცენაზე დაბრუნების მერე ჩემი პირველი სპექტაკლია და რასაკვირველია, მინდა, რომ ხალხს მოეწონოს. ეს უკვე ჩემზე არ არის დამოკიდებული. მე ვუშვებ ამ ''არსებას'', რომელიც ჩვენ ყველამ შევქმენით და ვნახოთ, როგორ იარსებებს ამ საკმაოდ გამძვინვარებულ ქვეყანაში...
რასაკვირველია, პრესკონფერენციაზე გაისმა შეკითხვა ''ვეფხისტყაოსანთან'' დაკავშირებითაც, რომლის დადგმას თეატრალურ სცენაზე რობერტ სტურუა აპირებდა. მას შემდეგ ამ თემის მიმართ ინტერესი არ განელებულა.
- ''ვეფხისტყაოსანზე'' ლაპარაკი - მრცხვენია. დიდი ფული არ მჭირდება, 300 ათასი მეყოფა. შემიძლია, დავდგა სპექტაკლი ღარიბი თეატრის სტილისტიკაში, მაგრამ თუნდაც ერთი სცენა, თინათინის გამეფება ხომ უნდა იყოს ისე დადგმული, რომ მიხვდე, ეს ქვეყანა ძლიერი და მდიდარია. ამიტომ ვუცდი, იქნებ, მოხდეს რამე სასწაული და თანხა გამოყონ. ის კაცი არ ვარ, მუხლმოდრეკილმა ვთხოვო ვინმეს რამე. მე მგონია, რომ თუ ადამიანი გაიგებს, რას ვაპირებ, ოდნავ მაინც თუ სჯერა, რომ გამოვა, თავად უნდა წამოვიდეს ჩვენკენ და დაგვეხმაროს. სპექტაკლი რომც არ გამოვიდეს, მივიჩნევ, ეს იქნება საშუალება, რომ ''ვე-ფხისტყაოსანი'' ახალგაზრდა რეჟისორმა დადგას სცენაზე და გზა გახსნას. ასეთი სიმდიდრე გაქვს და მხოლოდ წიგნად არ უნდა დარჩეს.
ფილმისთვის იდეალური მასალაა, მინდა კარგი რამ გიამბოთ. ჩემი სიმამრი მიშა კვესელავა კინოსტუდიის დირექტორი იყო მაშინ, როცა ქართული ახალი ტალღა აღზევდა: ოთარ იოსელიანი, მერაბ კოკოჩაშვილი, ელდარ და გიორგი შენგელაიები. ამ კაცმა ყველას მისცა საშუალება, რომ ფილმები დაედგათ საკმაოდ რთულ, საბჭოთა ისტორიის პერიოდში. მიშა კვესელავამ ერთ-ერთ ფესტივალზე გაიცნო კარლო პონტი, რომელიც გახლდათ ცნობილი პროდიუსერი, სოფი ლორენის ქმარი. დამეგობრების შემდეგ უთხრა, რომ არსებობდა ისეთი ნაწარმოები, როგორიცაა ''ვეფხისტყაოსანი'' და იქნებ, ეს ფილმი ერთობლივად გადაგვეღოო. იტალიასა და ამერიკაში წაიკითხეს პოემა, მოეწონათ. ჩამოვიდნენ სცენარისტები საქართველოში და შეხვდნენ ქართველ კოლეგებს.
ნოდარ დუმბაძე მაშინ სასცენარო განყოფილების უფროსი იყო. მეორე მხრიდან მთავარმა სცენარისტმა თქვა, ფილმმა წარმატება რომ იქონიოს, როლები უნდა გადანაწილდეს ვარსკვლავებზეო. ზუსტად არ მახოვს ის გვარები, რომლებიც ჩამოთვალეს, მაგრამ, სიტყვა-ზე, მარლონ ბრანდოს უნდა ეთამაშა ტარიელი, ივ მონტანს - ავთანდილი, ჯინა ლოლობრიჯიდას - თინათინი და ა.შ. მთელი გმირები უცხოელ მსახიობებზე გადანაწილდა და ამ დროს დუმბაძემ გადაულაპარაკა გვერდით მჯდომს, ბიჭო, ჩვენ მხოლოდ ქაჯების როლები დაგვიტოვესო (იღიმის).
პრესკონფერენციის დასასრულს თეატრის სამხატვრო ხელმძღვანელმა რამდენიმე პრემიერაზეც ისაუბრა, რომელსაც რუსთაველის თეატრში სხვა რეჟისორები განახორციელებენ მიმდინარე სეზონში. დაბოლოს, თუ თავად ბატონი რობერტი ''ვეფხისტყაოსნის'' დასადგმელად შესაბამის თანხებს მოიპოვებს, და ეს საკითხი შემოდგომაზე გაირკვევა, პოემაზე მუშაობას უახლოეს მომავალში დაიწყებს.
იქვე კიდევ ერთი სიახლის შესახებ გახდა ცნობილი. არგენტინაში, ბუენოს-აირესში, ყოველწლიურ ეროვნულ ფესტივალზე წარდგენილი იყო რობერტ სტურუას მიერ თეატრ სან მარტინოში დადგმული სპექტაკლი ''ელექტრა''. დადგმამ გაიმარჯვა შემდეგ ნომინაციებში: საუკეთესო რეჟისურა, საუკეთესო მხატვრობა, მეორეხარისხოვანი ქალის როლის საუკეთესო შესრულება და დაიმსახურა გრან-პრი.
ანა კალანდაძე
ჟურნალი ''რეიტინგი''
