პრო­ფე­სი­ით ფი­ლო­ლო­გი დარე ლა­ცუზ­ბა­ი­ას ცხოვ­რე­ბა მარ­ტი­ვი არ ყო­ფი­ლა. წლე­ბის წინ, აფხა­ზე­თის ომამ­დე, ახალ­გარზდა ქალი ბედ­ნი­ე­რად ცხოვ­რობ­და მშობ­ლი­ურ სო­ხუმ­ში და ად­გი­ლობ­რივ ტე­ლე­ვი­ზი­ა­ში მუ­შა­ობ­და. ომმა კი ყვე­ლა­ფე­რი შეც­ვა­ლა - ჯერ იყო ლტოლ­ვი­ლო­ბის რთუ­ლი ხვედ­რი, შემ­დეგ მოს­კოვ­ში, ნოს­ტალ­გი­ა­ში გა­ტა­რე­ბუ­ლი წლე­ბი და სიმ­სივ­ნის დი­აგ­ნო­ზი, რო­მე­ლიც 12 წლის წინ გა­ნა­ჩე­ნად იქცა და სამ­შობ­ლო­ში და­აბ­რუ­ნა...

დარე ორი წე­ლია, სე­რი­ალ "ჩემი ცო­ლის და­ქა­ლებ­ში" კულ­ტუ­რის მი­ნის­ტრის - ირი­ნა კუპ­რა­ვას როლს თა­მა­შობს. ახლა AMBEBI.GE-ს სა­კუ­თარ ცხოვ­რე­ბა­ზე უყ­ვე­ბა, რო­მე­ლიც ერთი შე­ხედ­ვით, კი­ნოს ჰგავს...



- სო­ხუ­მი­დან მოვ­დი­ვარ... მარ­თა­ლია, გალ­ში და­ვი­ბა­დე, რად­გან დედა იქ იყო სამ­სა­ხუ­რე­ობ­რი­ვად გა­ნა­წი­ლე­ბუ­ლი, მაგ­რამ იქ არ მი­ცხოვ­რია, მთე­ლი ჩემი შეგ­ნე­ბუ­ლი წლე­ბი სო­ხუმ­ში ვი­ცხოვ­რე. ქა­ლა­ქი 1993 წლის 18 სექ­ტემ­ბერს დავ­ტო­ვე. მა­შინ ფეხ­მძი­მედ ვი­ყა­ვი პირ­ველ შვილ­ზე.

- სო­ხუმ­ში და­ო­ჯახ­დით?


- ძა­ლი­ან სა­ინ­ტე­რე­სო და­ო­ჯა­ხე­ბის ის­ტო­რია მაქვს. აფხა­ზე­თის ტე­ლე­ვი­ზი­ა­ში ვმუ­შა­ობ­დი, სა­ინ­ფორ­მა­ციო პროგ­რა­მე­ბის მთა­ვა­რი რე­დაქ­ტო­რის მო­ად­გი­ლე ვი­ყა­ვი. მა­სა­ლებს თბი­ლის­ში სა­რე­ლეო ხა­ზით ვგზავ­ნი­დით და რო­დე­საც ომის დროს ეს ხაზი აა­ფეთ­ქეს, სა­ი­დუმ­ლო მა­სა­ლე­ბი კა­სე­ტე­ბის სა­შუ­ა­ლე­ბით თბი­ლის­ში მომ­ქონ­და თვითმფრი­ნა­ვით.

ერთ-ერთი ფრე­ნი­სას გა­ვი­ცა­ნი ჩემი მე­უღ­ლე, რო­მე­ლიც მებ­რძო­ლი და "შავი ავა­ზას" წევ­რი გახ­ლდათ. ის თა­ვის რაზმთან ერ­თად თბი­ლის­ში ბრუნ­დე­ბო­და. ეს იყო ომის დროს, 1992 წელს და ძა­ლი­ან მალე და­ვო­ჯახ­დით.



- ორ­სულ­მა და­ტო­ვეთ აფხა­ზე­თი?

- დიახ, რვა თვის ორ­სუ­ლი ვი­ყა­ვი. ბოლო შე­ტა­კე­ბე­ბი­სას სო­ხუმ­ში ვი­ყა­ვი. მა­ნამ­დე თბი­ლის­ში ჩა­მო­ვე­დი ცოტა ხანს, მაგ­რამ ნე­იტ­რა­ლუ­რი პე­რი­ო­დი იყო გა­მო­ცხა­დე­ბუ­ლი და უკან დავ­ბრუნ­დი.

მე­გო­ნა, ომი დამ­თავ­რდა და კარ­გად იქ­ნე­ბო­და ყვე­ლა­ფე­რი და ჩვენც მშვიდ ცხოვ­რე­ბას გა­ვაგ­რძე­ლებ­დით, მაგ­რამ ტყვარ­ჩე­ლი­დან მო­უ­ლოდ­ნე­ლად და­ი­წყო შე­ტა­კე­ბე­ბი და შე­იძ­ლე­ბა ით­ქვას, ბოლო თვითმფრი­ნა­ვით დავ­ტო­ვე სო­ხუ­მი.

ტრაპ­ზე ას­ვლი­სას, შემ­თხვე­ვით, ჩვე­ნი მებ­რძო­ლის ავ­ტო­მა­ტის კონ­და­ხი მომ­ხვდა მუ­ცელ­ში, ის სა­კუ­თა­რი ოჯა­ხის წევ­რებს აცი­ლებ­და. ამან პრო­ცე­სი და­აჩ­ქა­რა და ჩა­მოს­ვლი­სას სა­ა­ვად­მყო­ფო­ში და­მაწ­ვი­ნეს ნა­ყო­ფის შე­ნარ­ჩუ­ნე­ბა­ზე, მაგ­რამ ძა­ლი­ან მალე, რვა თვე­ზე ვიმ­შო­ბი­ა­რე.


- თქვე­ნი მე­უღ­ლე სად იყო ამ დროს?

- მე­უღ­ლე 21 წლის იყო, კოლ­ხი­და­ში იბ­რძო­და და გულ­ში დაჭ­რეს. რო­დე­საც ვტო­ვებ­დით სო­ხუმს, ჩემ­მა ძმამ სთხო­ვა, დაჭ­რი­ლი ხარ, მა­ინც სუს­ტად ხარ და წა­იყ­ვა­ნე თბი­ლის­ში ქა­ლე­ბი და ბავ­შვე­ბი და უკან დაბ­რუნ­დიო. მა­შინ ვერც წარ­მო­ვიდ­გენ­დით რომ სო­ხუ­მი ჩა­ბარ­დე­ბო­და... რა თქმა უნდა, უკან ვე­ღარ დაბ­რუნ­და, რად­გან ყვე­ლა­ფე­რი დამ­თავ­რდა, მაგ­რამ მა­ინც არ მაქვს ეს შეგ­რძნე­ბა და იმე­დი მაქვს, რომ ოდეს­მე დავ­ბრუნ­დე­ბით.

- თბი­ლის­მა რო­გორ მი­გი­ღოთ?

- არაჩ­ვე­უ­ლებ­რი­ვად... ჯერ კი­დევ, მა­შინ, რო­დე­საც გაგ­რა და­ე­ცა და ლტოლ­ვი­ლე­ბის პირ­ვე­ლი ნა­კა­დი ჩა­მო­ვი­და, ჩემი და გა­მო­ვა­ცი­ლე, რო­მელ­მაც მცი­რე­წლო­ვა­ნი შვი­ლე­ბით ერთ-ერთ პუნ­ტქს შე­ა­ფა­რა თავი. ამ დროს მოხ­და სას­წა­უ­ლი ის­ტო­რია - ამ პუნ­ქტში მო­ვი­და ერთი თბი­ლი­სე­ლი ბიჭი, სოსო ხო­კე­რაშ­ვი­ლი და თქვა, რომ ერთ ბავ­შვე­ბი­ან ოჯახს თა­ვის­თან წა­იყ­ვან­და და შე­ი­ფა­რებ­და. ნა­ძა­ლა­დევ­ში, ზეს­ტა­ფო­ნის ქუ­ჩა­ზე ცხოვ­რობ­და. თა­ვი­სი სახ­ლის ნა­წი­ლი, ჩემ დას, მის შვი­ლებს და დე­და­ჩემს და­უთ­მო.

წარ­მო­იდ­გი­ნეთ, სახ­ლში რომ მი­ვე­დით, მა­ცი­ვა­რი სავ­სე დაგ­ვახ­ვედ­რა, ბავ­შვე­ბის­თვი­საც კი გა­ემ­ზა­დე­ბი­ნა სა­თა­მა­შო­ე­ბი, მა­ნამ­დე ფიქ­რობ­და, რომ ბავ­შვი­ან ოჯახს მი­იყ­ვან­და სახ­ლში. ერთი წელი იცხოვ­რეს ჩემი ოჯა­ხის წევ­რებ­მა მის ოჯახ­ში. ახლა ეს ადა­მი­ა­ნი სა­ზღვარ­გა­რეთ ცხოვ­რობს, სამ­წუ­ხა­როდ, არ გვაქვს ურ­თი­ერ­თო­ბა, მაგ­რამ აუ­ცი­ლებ­ლად მოვ­ძებ­ნი. გაგრძელება