გიორგი ამ დროისთვის იახტების ბიზნესშია, თუმცა, ჟურნალ "თბილისელებთან" ამბობს, რომ პროფესიით ვეტერინარია, შემდეგ კი სოფლის მეურნეობის სამინისტროში, კერძოდ - სურსათის ეროვნულ სააგენტოში დაიწყო მუშაობა, თუმცა, ხელმძღვანელებთან უთანხმოების გამო, სამსახურის დატოვება მოუხდა, რაც მისთვის ძალიან მძიმე აღმოჩნდა, მაგრამ რეაბილიტირება მალევე შეძლო.
ჩიკვაიძე "თბილისელებთან" ამბობს, რომ მისთვის ყველაზე დიდი პრობლემა წონა იყო - 126 კილოგრამს იწონიდა და
„გადავწყვიტე, დასასვენებლად კანში წავსულიყავი, სადაც კანის იახტების ფესტივალზე მოვხვდი და მივხვდი, რომ მინდოდა, ამ სამყაროს ნაწილი გავმხდარიყავი. ჩემი სურვილი რომ გავამჟღავნე, თავიდან ყველა დამცინოდა. საიახტო ინდუსტრია ძალიან ძლიერ მატერიალურ მხარესთან ასოცირდება. მეორე წელს ისევ დავბრუნდი იახტების ფესტივალზე, მივადექი წამყვან კომპანიას და ვკითხე - როგორ იწყებენ თქვენთან მუშაობას მეთქი. მაშინ ისევ 126 კგ ვიყავი. ყველა, ვინც იქ მუშაობდა, საოცარ ფორმაში იყო. მათაც არასერიოზულად მიიღეს ჩემი ინტერესი. ბულინგი არ ყოფილა, მაგრამ მითხრეს, რომ ამ წონით იახტების ინდუსტრიაში გზის გაკვალვა ძალიან გამიჭირდებოდა. ეს ერთგვარი ლაქშერი ცხოვრების სტილია - ამ ინდუსტრიაში ადამიანებიც შესაბამისად უნდა გამოიყურებოდნენ, ამაზე ძალიან ბევრი რამაა დამოკიდებული. მაგრამ ეს ჩემი ოცნება იყო. დღეს ჩვენი კომპანია „აზიმუტ ბენეტი“ მსოფლიოში ლიდერია. ბოლოს მათ მითხრეს, თუ მაინც არ იშლი, მოდი, ჯერ შენს თავზე იმუშავეო. ერთ წელიწადში 68 კილოგრამით ნაკლები და ნავარჯიშევი ჩავედი მათთან, სრულიად განსხვავებულად ჩაცმული და ჩემი თავი გავახსენე.
ექვსი წლის თავზე, ამ კომპანიის გაყიდვების მენეჯერი ვარ კანის, ნიცის, მონაკოსა და იტალიის ტერიტორიაზე, ჩვენს მხარეში კი - რეგიონული მმართველი, რაც ცოტა დაუჯერებელი ამბავია. გაგრძელება
