- ბოლო პერიოდში ეკრანზე აღარ ჩანდი, რა ხდებოდა?
- ამ პერიოდში ბიზნესში შევყავი თავი. მე და ჩემმა მეგობრებმა სარესტორნო ბიზნესში მოვსინჯეთ ძალები. ახლა აღმაშენებელზე გავაკეთეთ ძალიან საინტერესო რესტორანი. მაგრამ ამ ქუჩის კონცეპტი ისე არ განვითარდა, როგორც დაგეგმილი იყო და ამიტომ მდებარეობის შეცვლა გადავწყვიტეთ. ეს პროცესი
- შენი ბუნებრივი წონა როგორია?
- 2007 წელს, „შუა ქალაქში“ რომ მივედი, არც ვიყავი ისეთი, როგორიც მერე ვახსოვარ მაყურებელს, იმ პერიოდში მოვიმატე. თუმცა, არც მანამდე ვყოფილვარ ასე გამხდარი. სანამ ჩავაბარებდი 110 კილო ვიყავი. კონსულტაციებზე რომ მივედი, მითხრეს, შანსი არაა, ვერ მიგიღებთო, 17 წლის ბიჭს რა უნდა გათამაშოთ, 110 კილო რომ ხარო. თუ არ გახდი, როგორ გავიგოთ ხარ თუ არა ნიჭიერიო, ერთი თვის მერე მივედი და ვერ მიცნეს, 11 კილო მქონდა დაკლებული.
- როგორი შეგრძნებაა ერთ დღესაც 50 კილოგრამით ნაკლები რომ იღვიძებ?
- ფოტოებზე აბსოლიტურად სხვა ადამიანი მიყურებს. რეალურად კი, არამხოლოდ ფიზიკურად, მენტალურადაც სხვა ადამიანი ხდები. პირველ რიგში, გონებასა და გულში იცვლება რაღაც და მერე ფიზიკურად.
როცა ამდენ ხანს რაღაცას ელოდები, მოულოდნელობის ეფექტი აღარ გაქვს. მაგრამ როცა საწყისს და საბოლოო შედეგს შეადარებ, ხვდები, რამხელა რაღაც მოხდა და ამ დროს ღირებულებების გადაფასება ხდება. არ არის მარტივი, როცა ცხოვრების წესს მთლიანად იცვლი. ეს ძალიან უნდა გინდოდეს. ძალით დავიცავი „უგულავას დიეტა“, მაგრამ ის არ მომწონდა. ვცდილობ, რეჟიმით ვიკვებო, გემრიელობებზე უარის თქმა მიწევს, მაგრამ ისე ხშირად არა, როგორც მაშინ. ვცდილობ, დავაბალანსო. ბევრი საერთოდ ვერ მცნობს, ძალიან უკვირს ხალხს. ზოგი მეუბნება, ისე ჯობდა, ბუთხუზა უფრო საყვარელი იყავიო.
- წონის ცვლილება გადაცემისთვისაა თუ, უბრალოდ კარგი დამთხვევა?
- დაემთხვა. წონაში ადრეც დამიკლია, ამდენი არა, მაგრამ საკუთარი თავისთვის დამიმტკიცებია, რომ დაკლება შემიძლია. თუმცა, მაშინ შენარჩუნება არ მჭირდებოდა და ისევ მოვიმატე, ახლა ჩავთვალე, რომ ჯანსაღი ცხოვრების წესი ძალიან მნიშველოვანია და დავიწყე სწორი კვებით. მერე შევაშველე ვარჯიში და თურმე ამან ისეთი ჩათრევა იცის, დამოკიდებული ხდები. საერთო ჯამში, ორწელიწადნახევარში 50 კილოგრამი დავიკელი. ჩემს ორგანიზმს ძალიან გაუხარდა და ტაშს მიკრავს.
ჟურნალი „თბილისელები“