- კაბუ, რა იყო საქართველოდან გამგზავრების მიზანი?
- ვიმკურნალე. არ მიყვარს ამაზე საუბარი. მინდა რაღაც პერიოდი ჩემი წარსულიდან საერთოდ არ გავიხსენო. ჩემმა მეგობარმა პაატა ახალაძემ წამომიყვანა საფრანგეთში და ძალიან მომხედა. მასთან ერთად სხვა აქაურმა ქართველებმაც. ამდენ ხალხს თუ
- რას საქმიანობთ?
- ერთი დუეტი ჩავწერე, მალე კიდევ რამდენიმე სიმღერას ჩავწერ. აქაურ ქართველებთან ერთად კლუბურ საქმიანობასაც ვგეგმავ.
- ჩამოსვლას აპირებთ?
- ჯერ არა. ჩემი შვილები მენატრებიან, გიო 15-ისაა, კესო - 13-ის. ორივეს ძალიან ლამაზი თვალები აქვს. კესუნა სცენისკენ მიიწევს. გიორგის ქირურგობა აქვს გადაწყვეტილი, საიდან მოიტანა, არ ვიცი, მოინდომა და მიდის მიზნისკენ.
- ნარკოტიკების პრობლემა ქართველი ახალგაზრდებისთვის უცხო არ ყოფილა. თქვენ ერთ-ერთი მაგალითი იყავით, რომელიც სხვებზე მეტად ჩანდით და ხშირად ხდებოდით განსჯის საგანი.
- შევარდნაძის მმართველობის პერიოდში დაიწყო ჰეროინობანა. მერე ამათმაც გაშალეს ფრთები, ფულები აკეთეს ჯიგრებმა გაყიდვითაც, ფსიქოტროპულებითაც და ჯარიმებითაც.
ადამიანი რომ რაღაცაზე დამოკიდებული ხდება, მერე ძნელია მისგან თავის დაღწევა.
მესმის, რომ სენია, სირცხვილია, 21-ე საუკუნეში რა დროს ნემსია, მაგრამ ეგრე დაგვემართა, ვისაც მიდრეკილებაც კი არ ჰქონდათ, იმათაც დაემართათ.
მე მთელი ცხოვრება იმას ვმღეროდი, ფუ, რა ცუდია წამალი-მეთქი და უცებ გავიხედე, ერთ დილასაც ზუსტად ისეთი აღმოვჩნდი, ვისაც სიმღერებში დავცინოდი.
აქ აგრე არ ყრია ნარკოტიკული საშუალებები, როგორც საქართველოში ჰგონიათ. თუ ადამიანს წამლის გადაგდება უნდა, აქ გადააგდებს. საფრანგეთში ისე არაა, როგორც საქართველოში, ახალგადაგდებულზე ვიღაც ნაძირალა რომ მოგეპარება უკნიდან და ყურში ჩაგჩურჩულებს, წამო, წამალი გაგიკეთოო. რაც უნდა ჭკვიანი იყო და მტკიცე გადაწყვეტილება გქონდეს მიღებული, შეიძლება ვერ გაუძლო ეგეთ ცდუნებას. მერე კიდევ აქ ასე თვალებში არ გედება ნარკოტიკული საშუალებები.
ნარკომანიასთან ბრძოლის არაფერი განსაკუთრებული მეთოდები ფრანგებს არ აქვთ. უბრალოდ შეგნებული აქვთ, რომ საძაგლობაა.
იხილეთ ვრცლად:
