ბავშვის განწირულმა კივილმა მთელი მინდორი მოიცვა, ისე, რომ ტრაქტორის ძრავის ხმაც გადაფარა... მამა სასაწრაფოდ გადახტა მანქანიდან და სათიბში სისხლში მცურავ გოგონას წაადგა, რომლისთვისაც სათიბს ორი ტერფი გადაეჭრა...
ასე დაიწყო პატარა რასას
თუმცა იმ წუთს, როდესაც მომაკვდავი პატარა იპოვეს, ნაკლებად თუ ვინმეს სჯეროდა, რომ მის გადარჩენას შეძლებდნენ.
ყვებიან, რომ იმჟამად სოფელში არ იყო არც საავადმყოფო, არც ტელეფონი. თუმცა ვიღაცამ მოისაზრა, რასას ტერფები ყინულებიან პაკეტში ჩადო და მაცივარში შედო. გოგონა სასწრაფოდ რაიონულ საავადმყოფოში გადაიყვანეს, სადაც ექიმებმა მხოლოდ ის მოახერხეს, რომ სისხლდენა შეაჩერეს… ასევე მოხერხდა მოსკოვთან დაკავშირება. 3 წლის ლიტველი გოგონას გადასარჩენად მთელი საბჭოეთი ფეხზე დადგა, რასასთვის საჰაერო დერეფანი გაწმინდეს და მომაკვდავი გოგონას მოსკოვში ჩამოსაყვანად ლიტვაში ტუ-134-ის სპეციალური რეისი გაუშვეს.
ამბობენ, რომ გოგონას გადაჭრილი ტერფების უკეთ შესანახად გაყინული თევზიც კი გამოიყენეს.
სწორედ ამ დროს ამ ისტორიის კიდევ ერთი მთავარი გმირი, ექიმი რამაზ დათიაშვილი ჩნდება, რომლის მიერ ჩატარებული ოპერაციის მსგავსი, მანამდე ჯერ არავის ჩაეტარებინა, მეტიც, მომხდარის შემდეგ ოპერაციით ამერიკელი ექიმები დაინტერესდნენ და... თუმცა ამაზე ცოტა მოგვიანებით, მანამდე კი:
ახალგაზრდა ქირურგი რამაზ დათიაშვილი, რომელიც მოსკოვის №51 საავადმყოფოში მუშაობდა, უკვე ღამის მოსკოვში ოპერაციისთვის აპარატურასა და დახმარებას ითხოვდა. როგორც იქნა, გამოჩნდნენ მსურველები, ბავშვთა ანესთეზიოლოგებიც მოძებნა და ფილატოვის სახელობის საავადმყოფოს მორიგე ექიმიც დაითანხმა, რომ საოპერაციო გამოეყო.
მომხდარიდან, დაახლოებით, 12 საათში უნიკალური ოპერაცია დაიწყო და 9 საათს გაგრძელდა.
მოგვიანებით რამაზ დათიაშვილი გაიხსენებს: "არ ვიცი, დრო როგორ გავიდა, ერთი ამოსუნთქვით გაკეთდა ოპერაცია, ერთიმეორის მიყოლებით ვაერთებდი არტერიას არტერიასთან, ნერვს ნერვთან... მყესებს, სისხლძარღვებს, კუნთებს..." იხილეთ სრულად
