"აღარ მინდა ცხოვრება ქვეყანაში, სადაც არ გიფასებენ შრომას, სადაც თუ ვინმე "გავლენიანის
" ნათესავი, საყვარელი, ცოლი , შვილი ეტც. არ ხარ, დაგენძრა... ქვეყანაში, სადაც ყველას აინტერესებს შენი ცხოვრება და ცდილობენ, რაიმე სახით ცხვირი ჩაყონ და იჩიჩქნონ იქ, სადაც არაა მათი ადგილი...
ქვეყანაში სადაც პირდაპირობა, სითამამე, კომპლექსებით არ შეპყრობილობა, ითვლება ამორალურად... ქვეყანაში, სადაც ადამიანებს გინდ წინ
ქვეყანაში სადაც არავინ გიღიმის, არავინ არ გიწვდის დახმარების ხელს, როდესაც ყველაზე მეტად გჭირდება. არადა შენ ყოველთვის იყავი ამ ადამიანების გვერდით.
ქვეყანაში სადაც ყანწი და სადღეგრძელოები ითვლება კაცობათ და არა სხვა ბევრი ფასეული რამ. ქვეყანაში, სადაც ჩჰანელ თუ არ გაცვია და ღოლეხ არ გიკეთია, ბევრი არც კი დაგელაპარაკება, ქვეყანაში სადაც თუ საზოგადოებრივი ტრანსპორტით მგზავრობ იმიტომ რომ მანქანა არ გყავს და არც იმის საშუალება, რომ დღეში 5 ჯერ ტაქსით იმგზავრო, გოიმი ხარ და "ტეეეეხაააავს..." ..... აღარ მინდა "
რა უნდა გავაკეთო?, რა და უნდა ავდგე და წავიდე.... შორს... და რაც მთავარია, არასოდეს დავბრუნდე.", წერს ნინი.
