''აშკარად გაიღვიძეს ჩემმა ანთებებმა... რა საზიზღარია, რა ცუდია და რომ ვერ ახსნი რა გაწუხებს, ისეთი ბანძი და დედა აფეთქებული შეგრძნებაა. თითქოს მტეხავს მთელ სხეულში, თავი. ყურები მიგუბდება, თავისით მეტირება, ჩასუნთქვისას. რაღაც აუხსნელი შეგრძნება მაქვს, ბანძი, დავიღალე.
ეს დამპალი ავადმყოფობა, ორ წელიწადში ერთხელ იღვიძებს, და არავინ არ იცის როდის ჩაეთრევა,
ეკას მეგობრები ამხნევებენ და წერენ, რომ მალე ღმერთის წყალობით ყველაფერს მოერევა.
''მადლობა, ჩემო კარგებო, მოვერევი, აბა, რას ვიზამ. ამჯერად, თვალებზე მაწვება, და ვერ ვცნობ ჩემს თვალებს.
ცუდად ვხედავ და ძალიან დასიებული მაქვს, მაგრამ, ეკამ იცის მაკიაჟის გაკეთება, ბაბუა მხატვარი მყავდა, ვიცი ჩრდილები როგორ დავსვა, მაგრამ, მაინც ვერ ვფარავ და ამიტომ, არ მინდა, რომ ხალხმა დამინახოს, როდესაც ცუდად ვარ, გამოვკეთდები, ღმერთის წყალობით და ეგრევე მაგარ ტუსოვკას ავაგდებ, მიყვარხართ'', - პასუხობს ეკა მეგობრებს.
სალომე დადიანი
