ბოლო პერიოდში მსოფლიოში, განსაკუთრებით ევროპაში ფეხი მოიკიდა ტენდენციამ, რომლის მიხედვითაც ხალხს ქანდაკებებთან უშუალო ''კონტაქტის'' შესაძლებლობა აქვს.
თანამედროვე ხელოვანები სულ უფრო ხშირად გაურბიან პიედესტალებს და აღარც გრანდიოზული ზომის ნამუშევრებს აქანდაკებენ.
სოციალურ ქსელში არაერთ ადამიანთან ვნახე ბათუმის სანაპიროზე გადაღებული ფოტოები, რომლებზეც ისინი დიდ ბოტასებში ფეხებწაყოფილი პოზირებენ ობიექტივის წინ.
''ბოტასების'' ავტორი 26 წლის დიზაინერი დავით გოგობერიშვილია. სამხატვრო აკადემიაში სამრეწველო დიზაინზე სწავლის შემდეგ მაგისტრატურაც გაიარა.
სერიოზულად
დღეს ქმნის სხვადასხვა ნივთს, სკულპტურებს, მუშაობს არქიტექტურაში. ერთი პერიოდი თავის მეგობარ ერეკლე წულაძესთან ერთად სანათების წარმოებით იყო დაკავებული.
მათი ხელნაკეთი სანათების ხაზი რამდენიმე მაღაზიაში წარმატებით იყიდებოდა, მაგრამ ვინაიდან საკმაოდ შრომატევადი პროცესი გამოდგა, ეს საქმიანობა ვეღარ განაგრძეს და სანათების წარმოება დროებით შეჩერებულია.
- მოგვიყევი, როდის დაიბადა ანბანის კოშკის მიმდებარე ტერიტორიაზე ბოტასების დადგმის იდეა...
- ბათუმი ისეთი ქალაქია, სადაც ყველა გასართობად, განსატვირთად და დასასვენებლად მიდის. მინდოდა გამეკეთებინა სკულპტურა, რომელიც ხალხს პოზიტიურ განწყობაზე დააყენებდა, ამიტომ გადავწყვიტე ბოტასების გაკეთება. ეს იდეა შევთავაზე ბათუმის მუნიციპალიტეტს და მოეწონათ. სკულპტურა 2012 წლის დეკემბერში სანაპიროზე, ზღვის პირას დაიდგა. იმავე პერიოდში მოქანდაკე ერეკლე წულაძე მუშაობდა კომპოზიციაზე ''მე, შენ და ბათუმი'' , რომელიც ჩემი ნამუშევრის შორიახლოს განხორციელდა. საერთოდ, მინდა, მოქანდაკეებს ერეკლე და ირაკლი წულაძეებს დიდი მადლობა გადავუხადო თანადგომისთვის.
რაც შეეხება ''ბოტასის'' მასალას, ბრინჯაოა, შემდეგ არის დაფერილი. ბოტასის სიგრძე ადამიანის ფეხის ზომის მიხედვით რომ გამოვთვალოთ, დაახლოებით ერთად დადებული 75 ფეხსაცმელი იქნება.
როგორც ვატყობ, დიდი პოპულარობით სარგებლობს, რადგან ჩემი მეგობრები ხშირად მიგზავნიან ამ სკულპტურასთან გადაღებულ თავიანთი ან სრულიად უცხო ადამიანების ფოტოებს.
უკვე მთელი ალბომი მაქვს, რომელშიც ბოტასთან გადაღებული 70-მდე ფოტო მაინც იქნება, თუმცა ისე მოხდა, რომ თავად მე ჩემს ნამუშევართან არც ერთი ფოტო არ გადამიღია.
სოციალურ ქსელში მეც ბევრჯერ წავაწყდი ჩემთვის უცნობი ადამიანების ფოტოებს და როგორც დავაკვირდი, ის განსაკუთრებით ბავშვებს მოსწონთ. ეს ხელოვანისთვის მნიშვნელოვანია.
ჩემი საქმე ძალიან მომწონს, მაგრამ როცა ის ხალხის სიმპათიასაც იმსახურებს, ეს კიდევ უფრო სასიხარულოა. ამას წინათ ჩემმა მეგობარმა მითხრა, ბათუმში ბოტასებთან ფოტოს გადასაღებად რომ მივედი, იმდენი ხალხი იყო, რიგში ჩადგომამ მოგვიწიაო. ეს ძალიან მახარებს (იღიმის).
მსურს, რომ ანალოგიური პროექტი, სპორტულ თემაზე, თბილისშიც განვახორციელო. ეს იდეა ერთ-ერთ ორგანიზაციას შევთავაზე, რომელიც ჯერ არ მინდა დავაკონკრეტო.
იმედი მაქვს, მსგავს სკულპტურას თბილისშიც დავდგამ და ხალხი მას ისეთივე სითბოთი შეხვდება, როგორც ბათუმში.
დიჯეი ბუკლე
ჟურნალი ''რეიტინგი''
