''X ფაქტორის'' ბრილიანტი, როგორც მას მენტორებმა უწოდეს, სიტყვაძუნწია, როგორც თავად ამბობს - ბლუყუნებს და თან უნდა, კარგად ესმოდეთ მისი, განსაკუთრებით ცოლს.
-
- ბავშვობაში მშობლებს დავყავდი მუსიკაზე, ფორტეპიანოსა და ვიოლინოზე დაკვრას ვსწავლობდი, მაგრამ არ მიყვარდა და მალევე გამოვედი.
- ბეთჰოვენას ხომ არ გეძახდნენ უბანში?
- არა, ისე დავდიოდი, რომ არავინ იცოდა ჩემ გარდა.
- როგორ, ამხელა ვიოლინოს სად მალავდი?
- ეგ ამბები დაწვრილებით არ მახსოვს. ის მახსოვს, რომ არ დამცინოდნენ... მე მაინც არ მომწონდა ეს ვიოლინო და ფორტეპიანო, სულ სხვა ჟანრი მიზიდავდა. რეპი მომწონდა. ემინემსა და დოქტორ დრეს ვუსმენდი. მერე მუსიკალურ ათწლედში ვისწავლე რამდენიმე წელი და იქიდანაც გამოვედი. მერე მამაჩემმა მომასმენინა ჰენდრიქსის საუკეთესო სიმღერები და გადავწყვიტე, გიტარაზე დაკვრა მესწავლა. მამა ბითლომანია, კარგი მუსიკალური გემოვნება აქვს. ამ პერიოდში გადავწყვიტე, მეც დამეწერა სიმღერა და ჩემი პირველი სიმღერაც შეიქმნა. ''მოვიდა'' ერქვა.
- ვინ მოვიდა?
- გრძნობები. სხვებსაც მოეწონათ ეს სიმღერა და ვიფიქრე, რომ კარგი გამოვიდა. მერე ჯგუფის შექმნა გადავწყვიტე. 18 წლის ასაკში ჩამოვაყალიბე პირველი როკჯგუფი ''წრიული კუთხე''. კუთხეში ვიგულისხმე ადამიანის სულიერი მდგომარეობა, რომელიც წრეზე ბრუნავს. სამყაროც ასეთია.
- ეს ყველაფერი ალბათ სკოლის პარალელურად ხდებოდა. მასწავლებლებს თუ ესმოდათ შენი მუსიკა?
- არ იცოდნენ. მუსიკა და მასთან დაკავშირებული მეგობრები ცალკე სამყარო იყო ჩემთვის, სკოლა, კლასელები და მასწავლებლები - სხვა. რთული აღმოჩნდა ჯგუფის შენარჩუნება, არანაირი ხელშეწყობა არ გვქონდა. საქართველოში დღემდე არ არის ისეთი პირობები, რომ ცოცხალმა ჯგუფმა თავისი სახსრებით იარსებოს. ამ პრობლემების გამო ზოგი მიდიოდა ჯგუფიდან, ზოგი უკან ბრუნდებოდა, თავიდან ვარჩევდით სიმღერებს. მოკლედ, ვერ გავქაჩეთ და დავიშალეთ. იმედგაცრუება დიდხანს მქონდა, სოლოკარიერის დაწყება ვცადე. მარტოც არაფერი გამომივიდა. მერე ახალი მეგობრები გავიცანი და სხვა ჯგუფი შევქმენით. თავიდან თავად დავიწყე სიმღერა, სანამ ვოკალისტს ვიპოვიდით.
- რატომ, შენს თავს ვოკალისტად არ მიიჩნევ?
- საერთოდ არ ვფიქრობდი, რომ ვიმღერებდი, უფრო გიტარისტობა მომწონდა.
- ''მაესტროს'' მუსიკალურ კონკურსში ხომ ვოკალისტად მიხვედი?
- იქ მეგობარს მივყევი, მთხოვა, აკომპანემენტი გამიკეთე გიტარითო. ძმაკაციც გამომყვა. გადამეკიდა, იმღერეო. უარი ვუთხარი. მერე ერთ-ერთ პროდიუსერთან მივიდა და უთხრა, თვითონ არ უნდა, მაგრამ ესეც იმღერებსო. ვიმღერე და დამტოვეს პროექტში.
- და წარმატებულიც აღმოჩნდა შენთვის, რადგან ფინალურ ხუთეულში მოხვდი. ''X ფაქტორს'' დავუბრუნდეთ, ამ პროექტშიც მეგობარს მოჰყევი?
- არა, ამჯერად მეუღლემ მთხოვა და უარი ვერ ვუთხარი.
- ვინ არის შენი მთავარი კრიტიკოსი ოჯახში?
- თვითონ ვარ. არასდროს ვარ კმაყოფილი საკუთარი ნამღერით. ასეც უნდა იყოს, სხვა შემთხვევაში, უკეთესის გაკეთებაზე არ იფიქრებ.
- ერთადერთი კონკურსანტი იყავი, რომელმაც ქართული სიმღერა იმღერა პირველ ლაივკონცერტზე. ირაკლი ჩარკვიანის რეპერტუარი თავად შეარჩიე თუ მენტორმა გირჩია?
- თავიდან სხვა სიმღერის შესრულებას ვაპირებდი, ინგლისურენოვანი იყო, მაგრამ ქართული სიტყვებიც იყო. ის სიმღერა რიგი მიზეზების გამო ვერ ვიმღერე. მერე, რადგან იყო დაშვებული ქართული ტექსტი, ქართულ სიმღერაზე დავიწყეთ ფიქრი. მანანა მორჩილაძემ მითხრა, ჩარკვიანის რომელიმე სიმღერას ხომ არ შეასრულებო. ეს სიმღერა თავად შევარჩიე. ირაკლის შემოქმედება ბავშვობიდან მომწონდა, ჯერ კიდევ იმ ბავშვობიდან, რეპს რომ ვუსმენდი. ესეც მამაჩემის დამსახურებაა. მამაჩემის გემოვნება ჩემზე ყოველთვის დიდ გავლენას ახდენდა. რომ ამბობდა, კარგი მუსიკოსიაო, მჯეროდა მისი. მაშინ ირაკლის ყველა ცუდად მოიხსენიებდა. დღეს ყველას უყვარს.
- გიორგი გაბუნიამ ასეთი ფრაზა გითხრა კონცერტზე, - ''შენ ჩემს გუნდში უნდა ყოფილიყავი, უბრალოდ, მამაშენს შეეშალა, ორი წლით ადრე გაგაკეთა''. მამა ხომ არ გაბრაზდა ამ ხუმრობაზე?
- (იღიმება) ალბათ, უადგილო ხუმრობა იყო, მაგრამ გაბრაზებამდე საქმე არ მისულა.
- პირველ ტურზე სიმღერა რომ დაამთავრე, გეგა ფალავანდიშვილი სცენაზე გამოვიდა და ხელი ჩამოგართვა, რაღაც გითხრა კიდეც. გახსოვს, რა გითხრა?
- არ მახსოვს, მგონი, არაფერი. პატივისცემის დაფიქსირება უნდოდა ალბათ.
- როგორ მოქმედებს ქება შენზე. ზოგს თავში უვარდება...
- რაც უნდა დიდმა ადამიანმა შემაქოს, ჩემთვის ეს დიდს არაფერს ნიშნავს. ეს არ არის საზომი. ჩემი სათქმელი სხვა არის, შევქმნა ჩემი მუსიკა. სანამ ჩემს სიმღერაზე არ მეტყვიან, რა მაგარიაო, მანამდე ქება დიდად არ მოქმედებს.
- ნათელია, რომ ძალიან მოსწონხარ ჟიურის ყველა წევრს, არ მახსენდება მათი მხრიდან ფრაზა, რომელიც შენს პატარა ნაკლზეც კი მიუთითებდეს. როგორ ფიქრობ, მართლა ასე კარგი იყო შენი ყველა გამოსვლა თუ პიროვნულად შეაყვარე მენტორებს თავი?
- უნაკლო გამოსვლა არ არსებობს, ალბათ გარკვეული პოტენციალი დაინახეს ჩემში და ცდილობენ, არ დამაკომპლექსონ.
- კომპლექსები გაქვს? კრიტიკამ შეიძლება დაგაკომპლექსოს?
- არა, კრიტიკამ არა. სხვანაირი კომპლექსები მაქვს. მაგალითად, მრცხვენია, ვინმეს ისეთი რამ ვკითხო, რაც მგონია, რომ აუცილებლად უნდა ვიცოდე.
- კიდევ რა კომპლექსები გაქვს. თავისუფლების ხარისხი როგორია შენში?
- ვეთანხმები იმას, რაზეც შეთანხმდა კაცობრიობა, რომ სადაც იწყება სხვისი თავისუფლება, იქ მთავრდება შენი.
- ამ მოსაზრებას ოჯახშიც ეთანხმები? ცოლის თავისუფლება სადაც იწყება, იქ მთავრდება შენი?
- როგორ გითხრა, მარტო არსად არ წახვიდე-მეთქი, არ ვეუბნები, მაგრამ რაღაც დოზით ალბათ ვზღუდავ (იღიმება). მე უფრო მეტი თავისუფლება მაქვს. მაგალითად, მე რომ შუაღამით გავიდე სახლიდან, პრობლემა არ იქნება, მისთვის - იქნება. ვეტყვი, მეწყინება-მეთქი და არ წავა.
- თუ მის მეგობარს უჭირს, გამხნევება სჭირდება?
- მეც თან გავყვები. მთლად ასეთი მკაცრიც არ ვარ. კლუბშიც წასულა დასთან ერთად ჩემ გარეშე, მაგრამ სისტემატურად არ შეიძლება.
- ურთიერთობებში მძიმე ხარ, მეუღლის ჩაცმის სტილში თუ ერევი, სადილი თუ არ გხვდება მომზადებული, როგორ რეაგირებ?
- ასეთ ყოველდღიურ წვრილმანებში მძიმე არ ვარ. რაც შეეხება ჩაცმას, ისეთი მომეწონა, როგორიც გავიცანი. ჩემი იდეალის გამოძერწვას არავისგან არ ვაპირებ. მძიმე ვარ იმ მხრივ, რომ მინდა, უფრო ადვილად გამიგოს.
- რა უნდა გაგიგოს?
- თუნდაც ის, ასე რომ ვბლუყუნებ (იცინის). ან სანამ ბლუყუნს დავიწყებ, თვალებში წაიკითხოს, რა მინდა.
- დავუბრუნდეთ პროექტს, ვის მიიჩნევ შენს მთავარ კონკურენტად გუნდში?
- ასე რომ ვამბობ, ალბათ ჰგონიათ, რომ ვიტყუები, მაგრამ პროექტში კონკურენტებად ვერავის აღვიქვამ. არ ვიცი, ეს ზუსტად როგორ ავხსნა.
- მგონი, მაინც ჯობს ახსნა, ამბიციურობაში რომ არ ჩაგითვალონ.
- არა, მე ყველაზე მაგარი ვარ და ვერავინ მიწევს კონკურენციას-მეთქი, არ მიგულისხმია. კონკურენცია ჩემთვის უფრო სამსახურთან ასოცირდება, ვიდრე ხელოვნებასთან. პრინციპში ეს შოუ ხელოვნებისგან ცოტა შორს არის, მაგრამ მე მაინც ვცდილობ, აქ ჩემი ხელოვნება ჩავდო. სპორტში რომ იყოს შეჯიბრება, მაგალითად, სირბილში, მოვინდომებდი, რომ სხვაზე სწრაფად მერბინა.
- თორნიკე, რა პროფესიის ხარ?
- არქიტექტურის ფაკულტეტი მაქვს დამთავრებული.
- რატომ?
- იმიტომ, რომ ჩემს მშობლებს ჩემთვის კარგი უნდოდათ, მაგრამ არ დავუფასე. მუსიკამ გამიტაცა. არქიტექტურაც ლამაზი ხელოვნებაა, მაგრამ მუსიკა უფრო ჩემია, ასე მგონია.
ნინო მჭედლიშვილი
ჟურნალი ''რეიტინგი''
