- აკაკი, თუნდაც მას მერე, რაც გიორგი სანაია მოკლეს, არ გქონდა განცდა, ვაიმე, მეც არ მომკლანო?
- კი, როგორ არ მქონია. პირდაპირი მუქარაც იყო.
- ვინ გემუქრებოდა?
- გენერალური პროკურორის მაშინდელმა მოადგილემ ნიკა ტაბატაძეს დაურეკა, აკაკისთან სალაპარაკო მაქვს და მოვიდესო. შემომითვალა, გარეთ მანქანა დაგელოდება და თუ არ გამოხვალ, რაღაცას ვიზამთო.
- რა „რაღაცასო“?
- ვიტყვით, გაქრაო… მოკლედ, პროკურატურაში წავედი. მახსოვს, დიდი, საბჭოთა კაბინეტი
- არ ჰკითხე, ვინ „აწვებოდა“?
- ზემოდანო ანუ შევარდნაძე იგულისხმა. მოკლედ, რად გინდა, ამას რომ აკეთებ, თუ სხვანაირად არ შეგიძლია, ქვეყნიდან წადი. სამდღიან ვადას გაძლევ და რაღაც ქენიო… სამსახურში რომ მივედი, ვთქვი, ასე და ასეა საქმე, რა გავაკეთოთ-მეთქი? მოდი, ხმაური ავტეხოთო.
- ატეხეთ?
- კი. მახსოვს, აშშ-ს საელჩოში მქონდა შეხვედრა და ვიკითხე, საქმე მართლა გასაქცევად რომ გამიხდეს და თავშესაფარი მოვითხოვო იმედი უნდა მქონდეს თუ არა-მეთქი? მიპასუხეს, კი, იმედი უნდა გქონდეს, მაგრამ ეს ამ ეტაპზე არასწორი იქნება, სჯობს, დაუპირისპირდე, ყველა გვერდით დაგიდგებით და პრესკონფერენცია მოაწყვეო.
- მოაწყვე?
- დიახ, პრესკონფერენციაზე ყველა ელჩი მოვიდა და თანადგომა გამოხატა…
წყარო: ვერსია
